เวลามีค่า

พระพุทธจี้กง

เดือนปีเหมือนจรวดใจเหมือนศร             ปล่อยลูกศรโค้งสู่ดินอวสาน

ชีวิตคนลอยละล่องลมพัดผ่าน                  เฉียดกายผ่านไม่หวนคืนกลับมา

อายุน้อยพอประเดี๋ยวไม่รู้ทำ                     เหมือนสาดน้ำลงพื้นตักคืนยาก

เวลามีค่าดั่งทองอย่าเสพมาก                     จักลำบากไร้ประโยชน์ไปมือเปล่า

    ในยุคสมัยทองคำเช่นนี้ หากไม่รู้จักยึดกุมกาลเวลาให้ดี ปล่อยให้มันผ่านไปแต่ละนาทีแต่ละวินาทีโดยเปล่าประโยชน์ อาตมาคิดว่าน่าเสียดายมากนัก

    ในสมองของพวกเราก็คงเข้าใจได้ดี กาลเวลาผ่านไปไม่ย้อนกลับก็เหมือนเอาน้ำสาดลงพื้นดิน ก็ไม่มีทางที่จะเก็บกลับคืนมาได้ เหมือนเมื่อช่วงวัยหนุ่มของเธอได้ผ่านไปแล้ว จะมีช่วงวัยหนุ่มอีกครั้งไหม ต่อจากวัยหนุ่มก็คือวัยฉกรรจ์ เมื่อวัยฉกรรจ์ผ่านไปแล้วก็ถึงวัยชรา เดือนปีผลักดันให้คนแก่ลงโดยไม่ยอมรั้งรอ ด้วยเหตุนี้ ตอนนี้เธอยังไม่ยอมบำเพ็ญธรรม ไม่บ่มจิต แล้วจะไปรอเมื่อไรกัน

    ชีวิตคนนั้นมีค่า มีค่าที่มาเกิดในกลางแผ่นดิน ถือได้ว่ายากยิ่งหวังว่าบรรดาศิษย์จะถนอมรักช่วยยุคที่หาได้ยากยิ่งนี้ นำพาตนเองให้ขยันมุ่งไปสู่เส้นทางสายใหญ่ (มหาธรรม) ไปไถหว่านด้วยความหมั่นเพียรเถอะ

    จงอย่าได้สุดหยุดลง จงอย่าได้ท้อถอย ขายแรงส่วนหนึ่งสะสมไว้ดีส่วนหนึ่ง การบำเพ็ญเป็นเช่นใดให้ดูสภาวะใจของเธอ จะสละออกมาอย่างใดให้ใช้ใจที่ศรัทธาจริงก็จะได้ผลสมดังใจสละออกมาให้มาก ดูแลสอดส่องให้มาก หนทางธรรมย่อมสว่างไสวภายในสดใส