ใจธรรมไม่ท้อถอย
พระพุทธจี้กง
บำเพ็ญธรรมมุ่งกล้าหาญแน่วแน่จิต ใจไม่ติดสัจสมบูรณ์ลุธรรมได้
ถูกผิดคุณแค้นปล่อยมันไป จิตสะอาดสว่างไซร้ปลูกนาบุญ
ผู้ฝึกเรียนธรรมต้องจดจำถึงความตั้งใจครั้งแรก อย่าได้ลืมเมื่อครั้งแรกที่เริ่มปฏิบัติได้ให้สัตยาบันต่อหน้าพุทธไว้ ผู้ที่บำเพ็ญอย่างจริงใจต้องเอามหาธรรมมาอยู่ในวิถีชีวิตในท่ามกลางการปฏิบัติ ในการพูดการกระทำล้วนต้องมีธรรม มิฉะนั้นแล้วก็จะกลายเป็นการบำเพ็ญแต่ปากใจหาไม่บำเพ็ญไม่
บุตรผู้บำเพ็ญทำไมจึงท้อถอยใจธรรมเล่า ล้วนเพราะสภาพสิ่งแวดล้อมการงาน เหตุการณ์ ความขี้เกียจเป็นสาเหตุให้ท้อถอย หากเป็นเพราะพบอุปสรรค์แล้วก็คอตกใจอ่อนก็หมดกำลังใจเสียแล้ว ที่พูดก็ว่าหยกไม่ขัดไม่สำเร็จเป็นรัตนะ ความงามของทองคำต้องไม่กลัวไปหล่อหลอม การฝึกเรียนธรรมก็เหมือนพายเรือทวนน้ำ สักวันหนึ่งเมื่อสำเร็จธรรม ก็จะก้าวสู่อนุตตรภูมิ
ชีวิตคนเป็นสถานที่ดีที่สุดสำหรับปฏิบัติบำเพ็ญ หากสามารถทนอยู่ได้นานไม่ท้อถอยก่อนย่อมเห็นดอกไม้บานพบพุทธได้ประจักษ์โพธิญาณ
นักปราชญ์อริยะโบราณที่แสวงหาธรรม ไม่มีหรอกที่ไม่ต้องตระเวนย่ำเจ็ดย่านน้ำแปดขุนเขา เพียงเพื่อแสวงหาธรรมที่พูดกันว่า “เช้าได้ธรรมะเย็นตายก็ได้แล้ว” ถ้าใจนั้นแน่วแน่เช่นนี้ ปัจจุบันได้รับธรรมะง่ายเหมือนเล่นละคร เมื่อครู่ตัดสินใจเอาแน่แพล็บเดียวก็เปลี่ยนแปลงแล้วน่าเจ็บใจนัก!
นิกายเซ็นบรรพจารย์ฮุ้ยเค่อ เพื่อแสดงใจกราบพระอาจารย์ ขอฟังธรรมเท่านั้น ก็ยอมคุกเข่าท่ามกลางหิมะสามวันกับตัดแขนซ้ายตนขาดเพื่อให้ปรมาจาย์ตักม้อ(โพธิธรรม) ยอมรับเป็นศิษย์
การอุทิศพลังสังขารแบบนี้ หาได้ยากในปัจจุบัน มีปณิธานดุจมหาสมุมร ปฏิบัติดุจขุนเขา เอาแรงปณิธานเป็นแพ เอาใจศรัทธาเป็นใบเรือจึงจะสามารถทะลวงผ่านความลำบากทั้งหลายได้ ปลอดภัยถึงฝั่งนิพพานจงเร่งเพียรเอย!
