กามวิบาก
ไหลฉางชุน
คนโบราณว่า “รูปคือหลักหายนะอันดับแรก เป็นบ่อเกิดแห่งโรคทั้งหลาย” ผู้ที่เสพเมถุน มีใจเป็นเหตุมีกายเป็นปัจจัย เมื่อใจเกิดความใคร่อยากคือมีอารมณ์ใคร่เกิดขึ้น เพราะรูปเป็นปัจจัยจึงเกิดการเสพกามขึ้น แม้เป็นเพียงความคิดเสพกามก็สามารถทำร้ายร่างกายได้ ซึ่งก็สามารถกลืนกินบุญกุศลที่สั่งสมให้ลดน้อยจนหมดลงได้
ผู้น้อยเมื่อครั้งยังไม่ได้พบอ่านคัมภีร์ละกาม ก็ต้องทนทุกข์กับความใคร่กามวิบาก ตอนวัยหนุ่มก็เที่ยวเริงรมณ์ตามสำนักนางโลม ตามคาเฟ่ไนท์คลับ ดูระบำเปลื้องผ้า เข้าคาราโอเกะ จนติดเป็นนิสัย ในที่สุดก็ติดกับการสำเร็จความใคร่ด้วยมือ ร่างกายจึงค่อย ๆ ทรุดโทรมลงจนเกิดความเจ็บป่วย และเกิดโรคอื่น ๆ ตามมา ในใจก็มักเกิดอารมณ์อยากเสพกามอยู่บ่อย ๆ เดี๋ยวเกิดเดี๋ยวดับเรื่อยไปไม่หยุด
พออายุย่างเข้ากลางคน การงานไม่ราบรื่น เปลี่ยนงานเปลี่ยนเถ้าแก่ไม่รู้กี่คน พบอุปสรรคมากมาย หาผู้อุปถัมภ์ไม่มี ชะตาตกแล้วตกอีก จึงคิดอยากจะเลิกนิสัยอันนี้ ภายหลังเข้าหาธรรมะหาอาจารย์ แม้เวลาจะผ่านไปปลายปี แต่จิตใจอ่อนแอ คิดตั้งต้นใหม่หลายครั้ง แต่ก็ล้มเหลว สุดท้ายอาจารย์พูดในห้องบรรยายธรรม อาจารย์ว่า “ความคิดเสพกามเป็นกิเลสที่สั่งสมมาหลายชาติ มันเป็นนิสัยชั่วที่ติดมากับการเกิด เป็นเหตุปัจจัยให้ต้องเวียนว่ายตายเกิด” ทั้งยังสอนวิธีบำเพ็ญปฏิบัติให้ตัดขาดจากรูป จึงจะมุ่งสู่สัมมาทิฐิได้ ต่อจากนั้น ผู้น้อยก็ขยันอ่านหนังสือธรรมะ อ่อนแอ คิดตั้งต้นใหมี่หนังสือธรนั่านคัมภีร์ละกาม ตั้งใจแน่วแน่ที่จะทำดีคิดดี แล้วก็สำนึกผิดที่เคยทำมา
ผู้น้อยหวังว่าเพื่อนที่ตกอยู่ในกามวิบาก เมื่อได้อ่านบทความนี้แล้วจะสามารถจดจำเรื่องของผู้น้อยให้เข้าใจถึงความน่าสะพึงกลัวของการเสพกามอย่าให้การเสพกามต้องทำลายชีวิตเลย
