ชะนีน้ำตาร่วง
ในรัชสมัย ชุนชิว มีทหารองครักษ์ผู้หนึ่งนามว่า หยัง ยิ่ว จี เขาเป็นนักยิงธนูที่เก่งกาจและทรงพลัง ไม่ว่าจะใกล้หรือไกลแค่ไหนเขาไม่เคยยิงพลาดเลยสักครั้ง และภายในระยะ ๑๐๐ ก้าว ลูกธนูที่เขายิงออกไปจะต้องทะลุเป้าเสมอ ความสามารถเหล่านี้เป็นที่เลื่องลือในแผ่นดินจนทุกคนยกย่องให้เขาเป็น “ยอดขุนพลธนู”
วันหนึ่ง หยัง ยิ่ว จี ได้ติดตามพระราชบุตร ฉู่ หวาง องค์รัชทายาทซึ่งเสด็จออกไปล่าสัตว์ เมื่อถึงชายป่าองค์รัชทายาทได้ทอดพระเนตรเห็นชะนีขาวตัวหนึ่งอยู่บนต้นไม้พระองค์จึงตรัสสั่ง หยัง ยิ่ว จี ยองให้ตกลงมา ชะนีขาวตัวนี้สามารถเข้าใจภาษามนุษย์ ขณะที่หยัง ยิ่ว จี กำลังน้าวคันธนูเล็งมาที่ตน มันก็น้ำตาร่วงพร้อมกับส่งเสียงร้องไห้อย่างน่าสงสาร เมื่อรู้ถึงมรณภัยที่กำลังจะเกิดขึ้น
ธรรมชาติของชะนีนั้นคล่องแคล่วและมีมือที่ไวสามารถจะจับลูกธนูไว้ได้ แต่ครั้นพอได้ยินชื่อ “หยัง ยิ่ว จี” มันก็รู้ดีว่าแม้ตัวจะคล่องแคล่วว่องไวปานใด ก็ไม่มีทางหลีกพ้นธนูประกาศิตของยอดขุนพลผู้นี้ได้ มันแสนสุดรักสุดอาลัยในชีวิตถึงกับน้ำตาตก รู้สึกสังเวชตัวเองที่ต้องมาตายเมื่อยามแก่ชรา องค์รัชทายามทอดพระเนตรเห็นภาพชะนีเฒ่าน้ำตาไหลร่ำไห้คร่ำครวญอาลัยในชีวิตตน ก็บังเกิดจิตเมตตาทรงทอดถอนพระทัยแล้วมีพระบัญชาให้ หยัง ยิ่ว จี หยุดยิงทันที
หลังจากนั้น พระองค์ทรงเลิกการเข่นฆ่าล่าสัตว์นับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ความมีพระทัยอันเปี่ยมด้วยมหาเมตตาธรรมขององค์รัชทายาท ฉู่ หวาง เป็นที่แซ่ซ้องสรรเสริญในหมู่ไพร่ฟ้าประชาราษฎร์ทั่วทั้งแผ่นดิน
