คนแซ่ วุ้ย เป็นช่างตีเหล็ก ด้วยความมีนิสัยชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เขาจึงคิดทำเครื่องมือที่ใช้ฆ่าสัตว์และจับสัตว์ ทุกวันช่างตีเหล็กคนนี้จะต้องออกไปล่า กบ เขียด เต่า ยิงนก จับแมลง หรือแม้แต่ใช้ยาพิษเทลงในน้ำให้ปลาตาย ไม่ว่าสัตว์ประเภทไหนเขาจะฆ่าได้ทุกอย่าง เมื่อเพื่อนฝูงคนรอบข้างที่หวังดีพูดให้ฟังถึงเรื่องกฏแห่งกรรมขอร้องให้เขาเลิกนิสัยชอบการเข่นฆ่าเสีย แต่ก็ถูกเขาหัวเราะเยาะเย้ยพูดถากถางทุกรายไป
เวลาผ่านไป นับวันเขาก็ยิ่งสร้างบาปกรรมเพิ่มมากขึ้น และแล้วต่อมาไม่นานช่างตีเหล็กนักล่าสัตว์ผู้นี้ก็ป่วยเป็นโรคตัวเน่าทั้งเนื้อทั้งตัวมีตุ่มเล็ก ๆ แตกออกเป็นหนองเละไปหมด เขาต้องนอนทรมานอยู่บนเตียงลุกไปไหนไม่ได้เลย เป็นเช่นนี้อยู่นานหลายเดือนจนกระทั่งก่อนที่เขาจะตายได้มี กบ เขียด เต่า นก และแมลงมากมาย เข้ามารุมกัดกินเนื้อตัวเต็มไปหมด ภรรยาและลูกของเขาไม่รู้จะช่วยเหลืออย่างไร ได้แต่ยืนมองดูร่างของสามีถูกแทะกินจนเหลือแต่กระดูกตายไปต่อหน้าต่อตา
ช่างตีเหล็กแซ่ วุ้ย ตายลงอย่างน่าสะพรึงกลัวในปีที่ ๑๐ แห่งรัชสมัยราชวงศ์ชิง