ลบหลู่หนังสือธรรมะ

วิญญาณบาปจากนรก

    ฉันไม่สามารถฉิวเต้า (รับวิถีธรรม) ฉันคือวิญญาณบาปจากขุมนรก ชื่อชุนเจียว แซ่สี อายุ 58 ปี เป็นชาวไทเป วันนี้ได้รับคำสั่งจากท่านพระโพธิสัตว์ให้ตามเจ้าหน้าที่ยมโลกมาสถานธรรมแห่งนี้เพื่อเล่าถึงประวัติความเป็นมา

     สมัยเป็นมนุษย์ ตอนอายุ 17 ปี พ่อแม่ให้แต่งกับคนตระกูลหลู ต่อมาฉันมีลูกถึงแปดคน ซึ่งเป็นภาระที่หนักมาก เนื่องจากครอบครัวยากจน จึงต้องทำขนมเผือกขนมมันไปเร่ขาย เพื่อหารายได้มาเลี้ยงครอบครัว กระดาษฟางที่ฉันใช้ห่อขนม ลูกค้าติว่าหยาบ มีกลิ่นไม่ถูกสุขอนามัย

     ต่อมาฉันเห็นที่วัดมีหนังสือธรรมะคัมภีร์ต่าง ๆ จำนวนมากวางกองไว้ไม่ค่อยมีใครสนใจอ่าน ฉันจึงขนทั้งหมดไปที่บ้านบ้างก็วางไว้บนถาดขนม เวลาขายของใช้สองแผ่นห่อขนมหนึ่งชิ้นโดยฉีกหนังสือธรรมะออกเป็นแผ่น ๆ ไว้ก่อน เพื่อสะดวกในเวลาใช้ บางครั้งลูกขี้ฉันก็เอาหนังสือธรรมะนี้ไปเช็ดก้น เลยทำให้ลูกทุกคนต่างก็ไม่รู้หนังสือ และทำให้ตัวฉันเองต้องลำบากยากจน

     ตอนฉันอายุ 45 ตาทั้งสองข้างเริ่มมองไม่ชัด แล้วต่อมาก็บอดสนิท ตลอดชีวิตเอาหนังสือพระธรรมคัมภีร์ที่คนอื่นร่วมบริจาคทรัพย์มาพิมพ์ด้วยความยากลำบาก นำมาใช้ส่วนตัว ทำลายอักขระพระโอวาทที่นักปราชญ์ศาสดาสร้างขึ้นมา พระธรรมคัมภีร์นั้นล้วนแต่เป็นโอวาทของเหล่าพุทธะ พระโพธิสัตว์ และผู้อาวุโสในอดีตเขียนไว้ เพื่อใช้ในการเตือนสติเหนี่ยวรั้งจิตใจผู้คน แต่ฉันกลับนำไปใช้เป็นประโยชน์ส่วนตัว ไปขอที่วัด เมื่อทางวัดถามว่าโยมเอาหนังสือนี้ไปทำอะไร? ฉันก็ตอบว่า จะเอาไปช่วยแจกให้คนอ่านไม่กล้าบอกว่าจะนำไปใช้ห่อของ เพียงชั่วเวลาสั้นๆ ไม่กี่สิบปีได้สร้างบาปอันใหญ่หลวงนี้ นอกจากทำให้ลูกหลานไม่รู้หนังสอแล้วยังเป็นการตัดรากเหง้าแห่งปัญญาของพวกเขาอีกด้วย และทำให้ตาฉันมองอะไรไม่เห็น การเอาหนังสือไปเช็ดก้นให้ลูกและเช็ดของสกปรกไม่รู้จักรักถนอมหนังสือ เป็นการลบหลู่พระโอวาทคำสั่งสอนของนักปราชญ์ศาสดาความผิดอันนี้เบื้องบนได้บันทึกไว้อย่างชัดเจน

     ตอนอายุ 58 ปี ฉันก็ตาบอดและตับบวม ต่อมาก็ตายจากโลกมนุษย์ เมื่อวิญญาณไปถึงยมโลก ต้องถูกลงโทษทัณฑ์ชนิดต่างๆตามกรรมที่ได้ทำไว้ ปัจจุบันก็ยังอยู่ในขุมนรกที่เจ็ด โลกมนุษย์มีคนจำนวนมากไม่รู้จักรักถนอมหนังสือเอาหนังสือธรรมะทิ้งไว้ที่พื้นให้คนเหยียบย่ำเป็นการทำลายและลบหลู่พระธรรมคำสอนของพระศาสดาซึ่งเป็นการสร้างบาปกรรมอย่างร้ายแรง ฉันได้สะสมบาปกรรมไว้มาก ด้วยสภาพแวดล้อมครอบครัวบีบคั้น เพื่อเป็นการประหยัดจึงใช้หนังสือธรรมะ ห่อขนมให้ลูกค้า ทั้งเอาไปเช็ดขี้และเช็ดของสกปรกจนส่งผลให้ลูกๆ ไม่เจริญ และตัวเองต้องตาบอดขอให้อาจารย์ถ่ายทอดธรรม ช่วยบอกชาวโลกว่า การสร้างหนังสือธรรมะเป็นมหากุศล แต่ถ้าทำลายหนังสือธรรมะก็มีโทษมหันต์เช่นกัน ขอให้ท่านช่วยเตือนชาวโลกเรื่องนี้ด้วย (อาจารย์ถ่ายทอดธรรมถาม : คุณยังต้องอยู่ในนรกรับโทษทัณฑ์อีกนานเท่าไร) ฉันยังต้องถูกขังอีก 30 ปี นอกจากฉันได้ทำลายหนังสือธรรมะแล้วความผิดที่ไม่อาจอภัยยิ่งกว่าก็คือเอาหนังสือธรรมะไปเช็ดของสกปรกโสโครก หนังสือที่ไม่ใช้แล้วก็ทิ้งไว้ตามพื้นปล่อยให้คนเหยียบย่ำ ทั้งโกหกหลอกหลวงทางวัด และเทพเทวดาเบื้องบนโดยเอาหนังสือธรรมะไปห่อของ

     อ้อ มีอีกข้อหนึ่ง หนังสือธรรมะที่ตนเองไม่อ่านแล้ว ต้องแจกต่อให้คนอื่นได้อ่าน ไม่ใช่ว่าตนเองไม่ใช้แล้ว ก็กองไว้เป็นภูเขาทำให้คนอื่นหมดโอกาสได้อ่าน อาจารย์ (ถ่ายทอดธรรม) ฉันก็ได้เล่าความผิดบาปของตัวเองจนหมดแล้ว ขอให้ท่านช่วยบอกชาวโลกด้วย โทษของฉันถึงจะได้ลดหย่อนลงบ้าง จะได้หลุดพ้นจากความทุกข์ในขุมนรกโดยเร็ววัน ฉันไม่อยากเกิดเป็นคนอีกแล้วโลกแห่งมายาทำให้คนหลงใหลอาลัย กิเลสตัณหาทำให้คนสร้างบาปกรรมมากหลาย ด้วยพระมหากรุณาของฟ้าเบื้องบน ยุคนี้มหาอนุตตรธรรมถ่ายทอดไปทั่ว สรรพสัตว์จึงมีโอกาสหลุดพ้นกลับสู่ต้นกำเนิดเดิม กราบลาองค์มารดา กราบลาเทพพุทธะทุกองค์กราบลาท่านผู้อาวุโส อาจารย์ถ่ายทอดธรรมและญาติธรรมทุกท่าน