ลูกทรพี

วิญญาณบาปจากภูมิเปรต

    ผมคือวิญญาณบาปจากภูมิเปรตในยมโลก ชื่อ ชุนชิว แซ่ถังอายุ 42 ปี เกิดในสมัยราชวงศ์หยวน (พ.ศ. 1828-1910) เป็นคนมณฑลเหอหนาน จำได้ว่าสมัยเป็นมนุษย์ ผมเป็นลูกของคนร่ำรวยแม่ผมตายตั้งแต่ผมอายุ 12 ขวบ แล้วพ่อผมได้แต่งงานใหม่ เพื่อจะได้มาดูแลผมและงานในบ้าน แต่ก่อนพ่อผมเอาใจใส่ดูแลผมเป็นอย่างดี แต่หลังจากแต่งงานกับแม่เลี้ยงแล้ว พ่อก็เปลี่ยนไปแสดงอาการเย็นชาไม่สนใจผม ทำให้ผมเกิดความน้อยใจ และโมโหในความอยุติธรรมของพ่อ แม่เพิ่งตายไปไม่นานเท่าไร ก็มาแต่งแม่เลี้ยงเข้าบ้าน ในใจของผมไม่มีใคร สามารถมาแทนตำแหน่ง “แม่บังเกิดเกล้า” ได้ เมื่อท่านเมินชากับผมเช่นนี้ ทำให้ผมรู้สึกปวดร้าวใจที่สุด ใจผมจึงเกิดความคิดทางชั่ว วางแผนอันโหดร้ายอำมหิต กระทำในสิ่งที่เป็นการเนรคุณไร้ศีลธรรม นั่นก็คือ ฆ่าบิดาฮุบสมบัติ แล้วโยนความผิดนี้ทั้งหมดไปให้แม่เลี้ยง พอเข้าบ้านก็มาทำลายความผูกพัน ของเราพ่อลูก ผมจะต้องทรมานให้สาสมแล้วผมก็สั่งห้ามไม่ให้คนใช้เอาอาหารไปให้แม่เลี้ยงกิน และสั่งคนให้ไปตักอุจจาระปัสสาวะในส้วมไปให้แม่เลี้ยงกินแทนข้าว ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส

     แม้จะมีบ่าวไพร่มาเตือนว่า อย่าได้กระทำในสิ่งที่ผิดต่อศีลธรรมคุณธรรมเช่นนั้นแต่ผมไม่เคยเชื่อฟังพวกเขาเลย คนที่มาเตือนกลับถูกผมด่าเฉยอีก ทั้งยังสั่งเข้าให้ไปกินของโสโครกนี้ด้วยกันอีกด้วย ตั้งแต่นั้นก็ไม่มีใครกล้ามาวิจารณ์เรื่องนี้อีก แม่เลี้ยงทนทรมานทางด้านจิตใจและอาหารการกินไม่ไหว ในที่สุดเพียง 12 วัน ก็ตายด้วย ความหิวโหย

     ผมได้สร้างกรรมปิตุฆาตอันใหญ่หลวง ยังไม่รู้สำนึก ทุกวันอาศัยอิทธิพล ไปหาซื้อหญิงชาวบ้านที่หน้าตาดี พากลับมาบ้านสนองตัณหาของตนเองอย่างเมามัน ทำลายความบริสุทธิ์อันล้ำค่าของพวกเขา ทำให้พวกเขามีราคีติดตัว ต้องเสียอนาคต ทำอยู่เช่นนี้เป็นสิบๆ ปี ใช้จ่ายทางนารีอย่างฟุ่มเฟือยไม่เสียดายเงินทองผลาญสมบัติของบรรพบุรุษจนสิ้นเนื้อประดาตัว ตอนอายุ 42 ปีก็ป่วยตายด้วยโรคร้าย

     ยมทูตขาวดำเอาตัวผมไปที่ยมโลก ต้องถูกลงโทษทรมานด้วยเครื่องทัณฑกรรมทุกชนิดจากขุมนรกต่าง ๆ จนถึงยมโลกตำหนักสิบ ยมบาลก็สั่งให้เจ้าหน้าที่เอาตัวผมไปไว้ในภูมิเปรตให้ผมไม่มีวันสงบตลอดกาล ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสสุดบรรยาย ปัจจุบันพอดีเป็นยุคโปรดสัตว์ทั่วทั้งสามโลก ตอนนี้ผมรู้สำนึกแล้ว กราบวิงวอนขอให้เบื้องบนโปรดอภัยโทษแก่ผมด้วยเถิด

     ขอเตือนชาวโลกอย่าได้เกิดโมหะจริตจนถึงกับฆ่าบิดามารดา คิดดูซิ ผมต้องถูกขังอยู่ในแดนนรกเป็นเวลาตั้งหลายร้อยปีแล้ว ขอท่านอาจารย์ถ่ายทอดธรรมโปรดขอร้องแทนผมด้วยวิงวอนขอให้ได้หลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานของนรกอดอยากต่อไปจะปรับปรุงแก้ไขจะกลับตัวกลับใจไม่กล้าทำความชั่วอีก ผมได้ทำบาปหนักสามอย่างคือ 1. เนรคุณ ฆ่าบิดา ฮุบสมบัติ 2. ทรมานแม่เลี้ยง โดยให้กินอุจจาระแทนข้าว ทำให้เขาต้องอดตาย 3. ข่มเหงรังแกพร่าความสาวหญิงชาวบ้าน กินทิ้งกินขว้าง เหยียบย่ำธัญญาหาร บาปมหันต์สามข้อนี้ ก็เพียงพอที่ทำให้ผมต้องเสวยทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสในภูมิเปรตแล้ว เพราะฉะนั้น ผมจึงต้องรับโทษตั้งแต่สมัยราชวงศ์หยวนจนถึงปัจจุบัน ท่านพระโพธิสัตว์ทรงเมตตากรุณาที่ผมรู้สำนึก จึงมีบัญชาให้เจ้าหน้าที่นำตัวผมมาที่สถานธรรม เล่าถึงเรื่องราวในอดีต ขออาจารย์ถ่ายทอดธรรมโปรดเอาประวัติของผมนำไปลงในหนังสัอธรรมะ เพื่อเป็นอุทาหรณ์เตือนใจ ปลุกชาวโลกให้ตื่นจากความหลง อย่าได้เดินตามรอยผมจะได้ไม่ต้องเสียใจตลอดกาล ขอฟ้าเบื้องบนโปรดประทานโอกาสให้ผมได้มีวันพบกับแสงสว่างบ้าง ผมยินดีกลับตัวใหม่ทำความดีไถ่บาป เพื่อตอบแทนฟ้าเบื้องบนและมวลมนุษย์ ขอสาธุชนทั้งหลายโปรดนำเรื่องนี้ไปบรรยายให้ผู้คนได้รับรู้ เพื่อโทษของผมจะได้ลดหย่อนลงได้บ้าง ขออาจารย์ถ่ายทอดธรรมโปรดช่วยเผยแพร่กตัญญูธรรม อย่าเหมือนผมที่ฆ่าบิดา เพราะไม่พอใจที่ท่านไปมีเมียใหม่ ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นการละเมิดกฎแห่งฟ้าดินอย่างไร้มโนธรรม ยังเป็นการทำลายศีลธรรมจรรยา ได้มีโอกาสเกิดเป็นคนเสียเปล่า ผิดพลาดไปแล้วต้องมาเสียใจไม่รู้หาย เพียงเพราะคิดผิดชั่ววูบ จึงต้องตกสู่ห้วงเหวลึก ผมเสียใจมาก ขอท่านจี้กงโปรดเมตตาสงสารในความไร้เดียงสาของผม ขอท่านพระโพธิสัตว์โปรดเมตตาให้อภัยด้วย อย่าทำให้ผมต้องเป็นเศษวิญญาณ ขอสาธุชนทุกท่าน โปรดช่วยผมด้วยเจ้าหน้าที่ยมโลกมาเร่งผมแล้ว กราบลาองค์มารดา กราบลาเทพพุทธทุกองค์ กราบลาท่านหลินเฉียนเหยินกราบลาอาจารย์ถ่ายทอดธรรมและสาธุชนทุกท่าน.