ตรรกสาธุการพจน์แห่งเทวราชโองการ ปฐมสาธุการพจน์

ของพระอนุตรโพธิสัตว์เจ้า

พระอริยเจ้ามีจิตโปรดสรรพสัตว์ อยู่คู่ฟ้าดินมิมีวันสิ้นสุด พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ และพญายมราชทั้งสิบตำหนัก มีจิตเวทนาสงสารความทุกข์ยากลำบากในนรกภูมิ จึงทูลเกล้าเง็กเซียนฮ่องเต้เทวราชเจ้า ขอให้โปรดเกล้าเทวราชโองการมาสู่โลกมนุษย์เพื่อเตือนสติชาวโลก เราอันเชิญมาอ่านแล้วจึงรู้ซึ้งถึงกฎเหล็กของนรกภูมินั้น มันเข้มงวดยิ่งนัก วัฏสงสาร(การเวียนว่ายตายเกิด) เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงมิได้ กุศลกรรมกับอกุศลกรรมแตกต่างกันลิบลับ เป็นความจริงที่แม้ผ่านหมื่นกัลป์ก็ไม่แปรเปลี่ยน ไตรศาสนามีมูลธรรมเดียวกันเมตตากรุณา ลดหย่อนผ่อนปรน อภัยโทษแก่ผู้สำนึกผิด“เทวราชโองการ” ฉบับนี้แตกต่างกับหนังสือธรรมทั่วไป ซึ่งหนังสือเหล่านั้นมักอ้างความคิดเหลวไหลของบัณฑิต ถือคำสอนของพระธรรมเป็นการน่าเบื่อ เฉกเช่นฟังพระเถระเทศนาเหตุที่สร้างนรกภูมิ ก็เนื่องจากคนจำพวกนี้

สาธุชน ปัจจุบันสมควรยิ่งที่จะตีพิมพ์หนังสือเทวราชโองการขึ้นมาใหม่ เนื่องจากเทวราชโองการคือบรมมหารัตนสูตร คำพังเพยเคยกล่าวไว้ว่า ผู้ใดตีพิมพ์หนังสือธรรมออกเผยแผ่ จักได้อสงไขยกุศล (กุศลมากมายจนนับไม่ถ้วน) คำพังเพยยังกล่าวอีกว่า ผู้ที่พิมพ์หนังสือธรรมออกเผยแผ่ ผู้นั้นจะได้รับผลบุญทุกชาติไป ในมหาสหัสโลกธาตุ กุศลอยู่ในจิตบุญสนองฟ้าลิขิต เรามิทราบว่าอานิสงส์มีมากเท่าใดบุญสนองจะได้แค่ไหน แต่รู้สึกได้ว่าการสร้างบุญนั้นไร้ขอบเขต ผลบุญที่ได้รับก็อเนกอนันต์เช่นกัน

พระอนุตรโพธิสัตว์เจ้า

ประทับทรงสาธุการพจน์ ณ อารามเก่าหยางไถ แห่งเมืองฉิงชวน

ฤดูสรทะ ปีอี่เหม่า (ค.ศ.1855) รัชกาลเสียนเฟิง (ค.ศ.185-ค.ศ.1861 )