แปลโดยท่านพุทธทาส
วัวดับหาย ยายหนุ่มน้อย พลอยว่างจิต
ลอยทั่วทิศ เทียมเมฆ เหนือสิงขร
แสงจันทร์ผ่อง ร้องเพลงร่า เริงอัมพร
เพียงสังวร กำแพงกั้น คั่นเขตคาม
บัดนี้วัวซึ่งขาวถึงที่สุดทั้งตัวแล้วนั้นได้เข้าถึงความว่างคือ อันตรธานไปจากความเป็นวัวโดยไม่ทิ้งร่องรอย เพราะถูกมองเห็นเป็นสิ่งที่มิใช่ตัวตนหรือของตนไม่ว่าจะดำหรือขาว ของตน ดับไปก่อน ตัวตน นี้เป็นกฎที่น่าสนใจยังเหลืออยู่แต่ตัวตนที่เป็นอิสระ ดังที่เรียกว่า เป็นนายเหนือเวลา ไม่มีอะไรที่มีค่าหรือมีความหมายสำหรับคนประเภทนี้ จึงไม่อยากและไม่ยึดถือในสิ่งใดเหมือนเมฆก้อนเดียวในสากลจักรวาล ไม่มีอะไรผูกพันในแง่ใดทั้งหมดแสดงความเป็นอิสระ ยิ้มเยาะสิ่งทั้งปวง ด้วยการตบมือร้องเพลงท่ามกลางแสงจันทร์อันเยือกเย็น ซึ่งเป็นรสแห่งวิมุตสุขเมื่อนึกถึงบ้านเรือน ความขยะแขยงสอิดสะเอียนก็เกิดขึ้นกั้นขวางทาง เหมือนมีกำแพงกั้นไว้เลยไม่กลับบ้านในตอนเย็นดังเช่นเคย
บนท้องฟ้ามีดาวปรากฏขึ้นมา 7 ดวง ซึ่งน่าจะไม่มีความเป็นอื่นยิ่งไปกว่าความเต็มเปี่ยมสมบูรณ์ของธรรมเช่นโพชฌงค์ 7 ประการเป็นต้น เพราะเป็นสัญลักษณ์ของดาวรุ่งหรือดาวประกายพรึกชัยพฤกษ์ที่ส่องแสงถึงที่สุดแล้ว