แปลโดยท่านพุทธทาส
คนและสัตว์ สูญลับ ดับสิ้นแล้ว
จันทร์แสงแวว ว่างเปล่า ไร้เงาอร่าม
ใครใคร่รู้ เรื่องซึ้ง พึงเพ่งความ
ลิลลี่ตาม เถื่อนถวิล กลิ่นสีเทอญ
บัดนี้เหลืออยู่แต่ความว่าง ทั้งคนทั้งวัวว่างไปไม่มีร่องรอยเหลือให้เป็นที่ตั้งแห่งความยึดถือแต่ประการใด แสงจันทร์ก็พลอยไม่รู้ที่จะส่องอะไรหรือเพื่อใครอีกต่อไป เมื่อไม่มีอะไรรับการส่อง เงาก็ไม่เกิดการสะท้อนขึ้นมาให้เป็นมายาอย่างนั้นอย่างนี้ แม้จะมีสิ่งต่างๆ อยู่สักกี่แสนกี่ล้านสิ่ง ทั้งนี้เพราะความไม่ยึดถือของบุคคลเพียงคนเดียวเท่านั้นเอง แม้จะเป็นวิมุตสุขมีรสเลิศสักเพียงไร ถ้าจิตปราศจากอุปาทานการยึดถือแล้วมันก็ว่างไปเช่นเดียวกัน แสงจันทร์จึงว่างและไม่มีหน้าที่ทำเงาเหมือนในกรณีอื่นๆ
ผู้ใดใคร่จะแก้ปฤศนาอันลึกซึ้งนี้ให้ได้โดยง่าย ก็จงกระทำโดยการทำวิมุติรสให้เกิดขึ้นแก่ใจตนเองโดยตรง จะเข้าใจทุกสิ่งอย่างแจ่มแจ้งและถึงที่สุด จึงขอแนะให้ไปเพ่งหาคำตอบเอาจากดอกลิลลี่เถื่อนพร้อมทั้งความหอมและความเขียวของมัน
ความว่างเป็นสิ่งที่ไม่มีลักษณะและไม่มีที่สิ้นสุดหรือขอบเขตวงกลมเป็นสัญลักษณ์แทนความว่าง จงลองเขียนสัญลักษณ์ของความว่างให้มีความหมายเหมาะสมกว่ารูปวงกลมนี้ดูเถิด นั่นแหละคือที่สุดของการปฤศนานี้