ท่องนรกโลกันตร์ ครั้งที่2 เยือนโรงเสพยาเสพย์ติด

    ตี้จ้างหวัง : ในโลกนี้มีคนไร้มโนธรรมไม่น้อย ที่เห็นแก่เงินโดยไม่คำนึงถึงคุณธรรม ทำการผลิตยาปลอมและยาเสพย์ติดเห็นชีวิตคนเหมือนผักปลา บาปใหญ่หลวงนัก แม้กฎหมายเมืองมนุษย์จะเข้มงวด แต่ก็ยังมีคนเล่นกับไฟ ตายแล้วจึงต้องมาที่ขุมนรก นี้

     จวงเซิง :  โอ....ผมกลัว ผมกลับดีกว่า วิธีลงโทษที่จัดสร้างขึ้นใหม่นี้ มีหลายอย่างที่น่าสะพรึงกลัว เหมือนกับการชมภาพยนตร์ มือเท้าผมสั่นไปหมดแล้ว พาคนอื่นมาดูดีกว่า ผมไม่มีความกล้า เดี๋ยวหัวใจจะวาย

     ตี้จ้างหวัง :  ให้เจ้าดู ก็ตั้งใจดู แล้วกลับไปเล่าให้คนฟังเพื่อ เตือนสติ ผู้คน

     จวงเซิง : ลงไปข้างล่างเรื่อยๆ ข้างล่างน่ากลัวมากมองไม่เห็นก้น โอ...ข้างหน้า ที่เหนือประตูเขียนไว้ว่าโรงเสพยาเสพย์ติด

     ตี้จ้างหวัง :  เจ้าหน้าที่เขารอต้อนรับอยู่นานแล้ว

     พัศดี :  ขอคารวะท่านพระโพธิสัตว์

     ตี้จ้างหวัง : ไม่ต้องมากพิธี

     จวงเซิง :  สวัสดีครับ วันนี้ผมได้รับคำสั่งให้มาชมที่นี่ เพื่อนำข้อมูลไปเตือนสติชาวโลก

     พัศดี : ยินดีครับ เชิญตามผมเข้าไปชมข้างใน ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจ เชิญถามได้ไม่ต้องเกรงใจ

     จวงเซิง : เป็นสนามที่กว้างใหญ่มาก มีห้องที่สร้างด้วยกระจกโปร่งแสงมากมาย มีคนอยู่ห้องละหนึ่งคน มีคนทุกชาติทุกภาษา แต่ละคนตัวสั่นเทิ้ม ส่งเสียงร้องไม่หยุด ข้างบนแขวนยาหนึ่งขวด ข้างหน้าตั้งไหยาหนึ่งไห เรียนถามท่านพัศดี นั่นเป็นยาอะไรครับ? สีดำสนิท

     พัศดี :  เป็นกาวระเหย นักโทษเหล่านี้คณะมีชีวิตดมกาวและเสพยาเสพย์ติด อยู่เมืองมนุษย์ชอบดมก็ให้เขาดมจนพอชอบเสพก็ให้เสพจนพอ

     จวงเซิง :  เมื่อดมเสร็จก็สั่นไปทั้งตัว เหมือนคนเป็นลมบ้าหมูกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนพื้น ท้องพองโตจนแตก ลำไส้ไหลทะลักออกมานอกท้อง นิรยบาลก็ดึงออกมาทีละเส้นวางไว้ที่หนึ่ง โอคงเจ็บปวดทรมานมาก ผู้ต้องโทษสลบไปแล้วน่าเวทนามาก

     พัศดี :  เนื่องจากนักโทษเหล่านี้คณะมีชีวิตผลิตยาเสพย์ติดยาฝิ่น เป็นภัยต่อสังคมไม่น้อย ตายแล้วมาที่นี่ ก็ใช้น้ำยาสีดำนี้ให้เขากิน ยานี้ขมมาก ผสมด้วยสารพิษ พอกินลงไปท้องไส้ก็จะเกิดปั่นป่วน ทั้งปวดทั้งบวม นี่ก็คือผลของการเสพและผลิตยาเสพย์ติด

     ตี้จ้างหวัง : ไปข้างหน้าดูขุมต่อไป

     พัศดี : ครับผม

     จวงเซิง :  นั่นเป็นอะไรครับ?

     พัศดี:  นั่นเป็นเข็มฉีดยาอัตโนมัติ

จวงเซิง : โอ น่ากลัวมาก เจ้าหน้าที่จับนักโทษไปไว้บนแผ่นเหล็ก แล้วเครื่องยนต์ก็ตรึงมือทั้งสองของเขาไว้ ทันใดเข็มฉีดยาอัตโนมัติก็ฉีดยาลงไปที่มือ ชั่วพริบตาพิษยาก็ออกฤทธิ์ทั่วทั้งตัวกลายเป็นสีดำปนสีเขียวช้ำและบวมพอง ส่วนมือบวมจนปริแตก มีน้ำพิษไหลออกมาจากรูที่ถูกเข็มแทง แล้วนิรยบาลก็เอาไหไปรอง เสร็จแล้วก็ใช้น้ำคืนวิญญาณสาดลงไป ส่วนที่บวมก็หายเป็นปรกติ ลงโทษแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผู้ต้องโทษร้องเสียงหลงจนสลบไป ผมทนดูไม่ไหวแล้ว พวกเขาได้ทำความผิดอะไรครับ?

พัศดี :ขณะมีชีวิตผลิตยาพิษ ยาบ้า ยาฝิ่น มอร์ฟีน เฮโรอีนเป็นต้น เอายาเสพย์ติดให้คนเสพ ฉีด ตัวเองก็มีฉีดด้วย เมื่อตายแล้วก็ต้องมานรกขุมนี้

     จวงเซิง :  ตัวเองผลิตอย่างไหนก็ต้องใช้อย่างนั้นหรือครับ? มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างน้ำตาไหลนองหน้า แล้วกระจกโปร่งแสงมีประโยชน์อะไรครับ?

     พัศดี : กระจกโปร่งแสงแบบไหนก็เหมือนกันให้พวกเขาได้ดูซึ่งกันและกัน

     จวงเซิง :  ที่แท้เช่นนี้เอง ให้พวกเขาย้อนมองส่องตน โอนั่นเป็นอะไรครับ เป็นบ้อง ๆ ยังมีควันอยู่เลย กลิ่นแรงมาก

     พัศดี :  นั่นคือยาฝิ่น

     จวงเซิง :  มีควันพิษลอยออกมา พวกเขาตั้งหน้าตั้งตาสูบพอสูบเสร็จก็เมาโซเซล้มลงที่พื้น นอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดอย่างน่าเวทนา บางคนไม่ยอมสูบ เครื่องกลอัตโนมัติก็จับเขามากรอกจนร้องเสียงหลง

     พัศดี: นักโทษที่ขณะมีชีวิตอยู่เสพยาเสพย์ติดหรือผลิตยาเสพย์ติด ล้วนแต่ต้องรับโทษทัณฑ์นี้ ที่ชอบเสพก็ให้เขาเสพจนเบื่อที่ชอบฉีดก็ให้ฉีดจนเบื่อเช่นกัน พวกเด็กที่ไม่รักดี เมื่อมาถึงที่นี่ก็จะสายเกินแก้

     จวงเซิง :  น่ากลัวมาก เรากลับกันเถอะ

     ตี้จ้างหวัง : นี่เป็นวิธีการลงโทษที่ทันสมัย เตรียมไปดูนรกขุมอื่นต่อไป

     จวงเซิง : ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสะดวก

     พัศดี : เจ้าหน้าที่ทุกคนเข้าแถวน้อมส่ง

     จวงเซิง :  ชั่วครู่เดียว ประตูก็ปิดโดยอัตโนมัติ โรงเสพยาเสพย์ติดหายลับไปจากสายตา