ครั้งที่ 49 ตอน ท่องแดนรถทับนรกน้อย

ครั้งที่ 49 วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2521

ตอน ท่องแดนรถทับนรกน้อย

ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จลงตรัสเป็นกลอนความว่า :

ประพฤติตน บำเพ็ญธรรม ตามพระสูตร

บริสุทธิ์ ดุจฟันฝ่า สิ่งหลงผิด

เต่ากระสา จะหยุดนิ่ง บำรุงจิต

มนุษย์คิด ตัดกิเลส ปัญญาแจ้ง

 

อรหันต์จี้กง :ตามเทวโองการให้แต่งหนังสือ "เที่ยวเมืองนรก" จะต้องให้แล้วเสร็จภายในวันเพ็ญเดือนแปดของปีนี้ ทำให้อาตมาแสนจะเคร่งเครียด เมื่อได้รับจัดทำแล้ว หากไม่ไปท่องชมนรกตามหมายกำหนดการ เมื่อเลยเวลาที่กำหนดแดนนรกปิดตามกำหนดของเทวโองการละก้อ เมื่อนั้นแหละเจ้าหยางเซิงเอ๋ย เจ้าจะไม่สามารถจะผ่านเข้าไปอีกแล้ว

หยางเซิง :แดนนรกมิใช่สถานที่ที่น่าท่องชมอะไรหนักหนา ถ้าหากหนังสือเสร็จลงเรียบร้อยส่งคืนตามเทวโองการแล้วนับว่าเป็นการหมดภาระหน้าที่ ก็จะรู้สึกสบายอกสบายใจล่ะครับ

อรหันต์จี้กง :ไม่มีหนี้สินก็รู้สึกสบายกาย การเป็นหนี้ของมวลมนุษย์ถ้าได้ชำระจนหมดสิ้นแล้ว ก็จะปลอดโปร่งใจไร้กังวล แต่ว่าผู้คนในมนุษย์ยังไม่เข้าใจ สมมุติว่าได้ช่วยกอบกู้มวลมนุษย์จะพ้นไปจนหมดทุกผู้ทุกนาม ฉายา "อรหันต์" ของฉันนามนี้ก็จะหมดสิ้นไปด้วย

หยางเซิง :เพราะเหตุใดมิทราบครับ?

อรหันต์จี้กง :พระอรหันต์แยกจากมวลชนมิได้เมื่อแยกออกจากมวลชนแล้ว ก็จะไม่มีอรหันต์เป็นชื่อสมมุติขึ้น ที่แท้แล้วก็เหมือนชาวโลกทั่วไป ชาวโลกมิควรหลงในรูปนาม เวลาน้อยมากแล้ว เราเตรียมการท่องนรกเถอะรีบขึ้นดอกบัวเสีย

หยางเซิง :กระผมนั่งลงเรียบร้อยแล้ว เชิญท่านอาจารย์ออกเดินทางได้….

อรหันต์จี้กง :ถึงแล้วละ รีบลงจากดอกบัวเร็ว

หยางเซิง :กระผมลงมาแล้ว มิทราบว่าวันนี้จะไปท่องชมขุมไหน ?

อรหันต์จี้กง :เจ้าจงดูเบื้องหน้าเปลวไฟพุ่งสู่ท้องฟ้านั่นคือ "ไฟเผาหัวนรกใหญ่"

หยางเซิง :ความร้อนพุ่งตรงมาต้องกายจริงๆ ด้วย รู้สึกร้อนอบอ้าวจังเลย กระผมว่าเปลี่ยนไปชมสถานที่แห่งอื่นนะครับ ?

อรหันต์จี้กง :ก็ดีเหมือนกัน ครั้งก่อนได้ท่องชม "ไฟเผาหัวนรกใหญ่" ไปแล้ว มันก็คล้ายคลึงกับคุกนี้แหละ เว้นแต่กำลังของไฟจะแรงกว่าหน่อยเท่านั้นเอง เจ้าจงตามอาจารย์รุดหน้าไปเถอะ

หยางเซิง :ขอรับคำบัญชา ! ยมทูตต่างคุมวิญญาณโทษเทียวไปเทียวมา ตวาดดุด่าตลอดทาง ประหนึ่งว่าคุมไปประหารชีวิตฉันนั้น ขอถามท่านอาจารย์ว่ายมทูตไฉนบางเวลามีหน้าตาเหมือนคนธรรมดา มันเนื่องจากเหตุใดมิทราบ ?

อรหันต์จี้กง :ตามปกติเรียกพวกยมทูตว่า "ภูติผีขาวดำ" บ้างก็เรียกว่า "หวมบ้อคิ้ว" (ผิดแล้วหมดทางช่วย) "เซี่ยปิกอัว" (ขอบคุณแล้วจะปลอดภัย) ประดาที่ต้องลงโทษแล้ว พวกยมทูตล้วนจะแสดงหน้าตาดูร้ายเหี้ยมเกรียมเพื่อข่มขวัญ ผู้ที่ใจคอไม่มั่นคงเห็นเข้าจะมีอาการใจสั่นมือไม้อ่อนลงให้จับได้ ถ้าหากเป็นคนบริสุทธิ์ไม่ได้ทำความผิดมาเห็นเข้าจะพูดว่า "โท้ยบ้อห้วง" (เห็นแล้วก็ไม่เป็นไร) ดังนั้นจึงมีคำโบราณว่า "เมื่อไม่ได้ทำอะไรที่ผิดศีลแล้ว จะมีใครมาเคาะประตูบ้านในยามดึกก็มิต้องหวั่นใจ" คือเช่นเดียวกับผู้ที่ทำผิดกฎหมายในแดนมนุษย์เมื่อพบเห็นตำรวจเข้า ก็เหมือนกับไปเจอะเจอเอาผีเข้า ต้องตกใจกลัวจนอุจจาระ-ปัสสาวะร่วง ตำรวจนั้นมีอาวุธปืนกุญแจมือติดตัวอยู่ ทูตผีขาวดำก็มีโซ่ตรวนเครื่องมือต่างๆ ผู้ที่เจียมตัวเจียมใจมิได้ทำผิดกฎหมายพบเห็นเข้า ใจคอก็ปรกติมิหวั่นไหว เห็นตำรวจเสมือนหนึ่งเป็นพี่เลี้ยง ผู้ให้ความคุ้มครองน่าสนิทชิดเชื้อ ตรงกันข้ามกับพวกอาชญากรผู้ถูกประกาศจับตัวเมื่อเห็นตำรวจจึงคล้ายกับไปเจอเอาผีสิงเข้า ขอเผ่นก่อนดีกว่าดังนั้นผู้มีใจบุญใจกุศลจึงไม่กลัวยมทูต คนชั่วร้ายเห็นเข้าจึงใจสั่น ถึง "แดนรถทับนรกน้อย" แล้ว เราเข้าไปเยี่ยมชมกันเถิด

นายทหาร :ผู้ศักดิ์สิทธิ์จากแห่งตำบลใดมิทราบ ไฉนจึงได้นำเอามนุษย์บุกรุกเข้าแดนนรก ที่นี่ห้ามผ่านนะ

อรหันต์จี้กง :อาตมาคือพระจี้กง ได้รับเทวโองการให้พามนุษย์มาเยี่ยมชมนรก เพื่อไปปลอบเตือนชาวโลก จึงรีบเข้าไปแจ้งเหตุอย่าขัดคำสั่ง

นายทหาร :ที่แท้คือ ท่านอาจารย์จี้กงนั่นเอง เพราะเหตุที่ข้าพเจ้าไม่ทราบมาก่อน เชิญรอสักครู่นะครับ ข้าพเจ้าจะเข้าไปรายงานเหตุก่อน

หยางเซิง :พวกเขาไม่รู้ว่าเราจะมาที่นี่ดอกหรือ ?

อรหันต์จี้กง :ตัดสินโดยกะทันหัน นายทหารจึงไม่ทราบล่วงหน้า

นายทหาร :ขอให้ท่านทั้งสองจงอภัยในการละเมิดล่วงเกินด้วย ท่านพัศดีได้นำแถวมาต้อนรับท่านทั้งสองแล้ว

พัศดี :ขอต้อนรับท่านอาจารย์และท่านหยางเซิงขออภัยในสิ่งบกพร่องด้วย เชิญตามข้าพเจ้าเข้าไปยังข้างในเถิด

หยางเซิง :ขอบคุณท่านพัศดี มองเห็นเหตุการณ์น่าอนาถของพวกวิญญาณโทษในคุกที่ต่างโดนตัวรถทับเสียบี้แบนแหลกเหลว

พัศดี :คุกนี้คือ "นรกรถทับ" บรรดาวิญญาณโทษรับการลงโทษจากขุมที่ 1 ถึงขุมที่ 7 แล้ว บ้างก็ส่งมอบมายังคุกนี้เพื่อเพิ่มการลงโทษ เพื่อที่จะรับโทษให้เต็มตามกำหนด

หยางเซิง :ล้อรถ 2 ล้อของรถเหล่านี้มีแง่แหลมเหมือนคมมีด และมีลา 4 ตัวเทียมลาก วิญญาณโทษถูกคุมให้นอนราบอยู่กับพื้นเมื่อลาโดนเฆี่ยนตีเข้าจึงพุ่งไปข้างหน้า วิญญาณโทษร้องออกมาได้คำเดียว ร่างกายก็โดนทับเสียบี้แบนเป็นเศษเนื้อ น่าเวทนาเสียจริงๆ

อรหันต์จี้กง : เจ้าจงดูพวกเศษเนื้อนี้ เมื่อลมแห่งกรรมโชยผ่านก็จะคืนสภาพเป็นรูปร่างเดิม แล้วจะรับการลงโทษใหม่อีกครั้งหนึ่ง

หยางเซิง :มิทราบว่าพวกนั้นต้องโทษอะไรบ้าง?

พัศดี :เป็นพวกที่มั่วสุมในกาม อกตัญญู ผู้ร้ายฆ่าคนทำลายชีวิตได้ผ่านการลงโทษจากแต่ละขุมแล้ว ที่ส่งมารับการลงโทษให้รถทับในคุกนี้อีก ความมุ่งหมายของคุกนี้คือให้การ "แต่งรูป" เนื่องจากชาวโลกที่ทำผิดในการมั่วกาม อกตัญญู ฆ่าคนล้างชีวิต ล้วนแต่เป็นผู้ที่สูญสิ้นแล้วซึ่ง "รูปร่างแห่งมนุษย์" จึงต้องมายังคุกนี้ทับให้เป็นเศษเนื้อแล้ว จัดการปรุงแต่งสร้างรูปขึ้นใหม่

อรหันต์จี้กง :เนื่องจากได้เวลาแล้ว เมื่อทราบถึงความมุ่งหมายแห่ง "นรกรถทับ" แล้ว ชาวมนุษย์ควรไปชำระล้างบาปต่อหน้าเทพเจ้าผู้ที่เคยต้องโทษมาแล้วต้องกลับตัวกลับใจ เริ่มเป็นคนดีใหม่จะได้ไม่ต้องโดนทำโทษจากการถูกรถทับ เจ้าหยางเซิงเตรียมตัวกลับสำนัก

หยางเซิง :ขอขอบคุณท่านพัศดีและนายทหารที่ได้ให้การแนะนำเนื่องจากเวลาจำกัด ขอลาก่อนละ

พัศดี :ให้นายทหารทั้งหลายตั้งแถวนมัสการส่งท่านอาจารย์…

หยางเซิง :กระผมได้นั่งลงเรียบร้อยแล้ว เชิญท่านอาจารย์กลับสำนักเถิด

อรหันต์จี้กง :ถึงสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งแล้ว

หยางเซิงลงจากดอกบัว วิญญาณกลับเข้าร่างดังเดิม