ถ้าหากว่าวันนี้คือจุดเริ่มต้น ถ้าตั้งแต่เริ่มต้นจนสุดท้ายสบายไปตลอดทาง ฝั่งตรงข้ามคืออะไร (ความลำบาก) อาจารย์บอกแล้วว่ายากแสนยากมากเท่าไร ยิ่งยากยิ่งเป็นครูของเรา ตรงนี้คือจุดเริ่มต้นของความยาก เดินไปตลอดทางก็คือความยาก สุดท้ายไปจบที่ไหน(ความสบาย) ฉะนั้น ตอนนี้อยากสบายก่อนหรืออยากลำบากก่อน(ลำบากก่อน) ความลำบากตอนนี้เป็นความลำบากเพื่อเคี่ยวกรำตัวเองเป็นความขัดใจเราเพื่อให้ใจของเราได้รับการขัดเกลาเป็นความไม่สมหวังเพื่อให้ใจของเราได้สุข ได้มาแห่งความสมหวัง แต่หลายๆ คนไม่ชอบชอบหาความลำบากให้กับตัวเอง ด้วยการวิ่งเข้าไปหากิเลส วิ่งเข้าไปชนตัณหา วิ่งเข้าไปชนความโกรธ วิ่งเข้าไปหาความรักความหลง อันนี้เป็นการหาความลำบากที่นำไปสู่ความสบายหรือเปล่า อันนี้เป็นข้อยกเว้นของความลำบาก ถ้าลำบากเพราะกิเลสตัณหา ศิษย์อยู่กับความลำบากนี้ตลอดชีวิตก็ไม่เจอความสบาย แต่ความลำบากที่จะทำให้เราสบายได้ คือลำบากที่จะขัดเกลาตัวเอง ฝืนใจตนเอง เวลาปลาว่ายน้ำก็ว่ายจากปลายน้ำใช่หรือไม่ ถ้าว่ายขึ้นไปสู่ต้นน้ำ ถามว่าน้ำนั้นพัดปลาลงหรือเปล่า บางทีน้ำวิ่งลงปลาจำเป็นต้องลงด้วย แต่ปลายอมถอยไหม(ไม่ถอย) เขาก็วิ่งไปจนกว่าจะเจอต้นน้ำ จนกว่าจะเจอน้ำนิ่ง เขาถึงจะหยุดใช่หรือไม่ เราเกิดเป็นคนสู้ปลาได้หรือเปล่า (ไม่ได้) จะยอมแพ้ปลาตัวเล็กๆ หรือ อาจารย์เห็นศิษย์ไม่ยอมแพ้เหมือนกันนะ ด้วยการไปตลาด แล้วก็ชี้ๆ เอาตัวนี้มากินเลย เราต้องเอาการต่อสู้ของปลามาเป็นสติเตือนใจของเรา เราจะชนะเขาเพราะว่าเรามีความพยายามมากกว่าเขา แต่ไม่ใช่ไปตลาดแล้วก็จิ้มๆ ปลาตัวนี้แล้วก็กลับไปบ้าน. เวลาเขาจะฆ่าปลาทำอย่างไร ทุบหัวใช่หรือเปล่า เวลามีคนมาเขกหัวเราเจ็บไหม (เจ็บ) เขกหัวไม่พอ เขาเอาไม้มาทุบหัวเราเหมือนปลาเจ็บไหม(เจ็บ)ปลาเจ็บไหม แล้วเราจะกินเขาไหม (ไม่กิน) เอาใจเขามาใส่ใจเราวันนี้เราตีเขา แต่ไม่ตีเอง สั่งคนอื่นตี วันหน้าคนอื่นก็ตีเรา เขาไม่สนใจว่าเราจะเจ็บเท่าไรใช่หรือไม่ ปลาตัวหนึ่งเป็นวิญญาณของคน คนหนึ่งเหมือนกัน เพียงแต่เป็นวิญญาณที่ไม่สามารถจะมารวมเป็นญาณใหญ่ ไม่ได้เหมือนศิษย์ที่มีจิตญาณดวงเดียว เพราะการที่ศิษย์มีจิตญาณเป็นมนุษย์ เป็นจิตญาณที่กลม เป็นจิตญาณ ที่สมบูรณ์ จึงสามารถที่จะใกล้เคียงกับพระอริยา จึงสามารถ บำเพ็ญไปเป็นพุทธะได้ ถ้าเป็นปลาก็บำเพ็ญไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าเขาด้อยกว่า เราจึงตีเขาได้ ทรมานเขาได้ วันนี้เราตีเขาเราส่งคนตี วันหน้า คนอื่นจะสั่งตีเราไหม มิหนำซ้ำเขาอาจไม่ตีตอนเราเป็นมนุษย์ อาจตีโดยการชดใช้กรรมของเราให้เราไปเกิดเป็นปลาแล้วคนอื่นสั่งคนมาตีเราถึงเวลาเจ็บไหม ร้องออกไหม (ไม่ออก) ไม่มีเสียงร้อง เหมือนคนเป็นใบคนตีไปเหมือนไม่เจ็บ ร้องไม่ได้ เพราะว่ากรรมก็คือการกระทำ เราทำสิ่งใด เราก็จะเจอสิ่งนั้น เราตบหน้าคนไปผัวะหนึ่ง คนอื่นจะตบหน้าเราไหม (ตบ) เราเตะเขาได้เขาก็เตะเราได้ เราเหยียดหยามเขาได้เขาก็เหยียดหยามเราได้ เนื้อเขาเรากินได้ เนื้อเราเขาก็กินได้ เพราะฉะนั้นอย่าลืมว่าลิ้นในปากของเรามีแค่สามนิ้วเท่านั้นเอง รสชาตินั้นเกิดที่ลิ้นลิ้นอยู่ที่คอไม่ได้อยู่ที่ท้อง กลืนลงไปแล้วก็หมดรสใช่หรือเปล่า ติดในรสชาติของเขาว่าเขาอร่อย เขาบำรุงเรา ถ้าเราไปกินเขาตอนนี้แล้วบอกว่าเขาติดเราไว้ ถ้าหากศิษย์ไม่เป็นผู้ตัดกรรมแต่เนิ่นๆ ก็อย่าหวังให้คนอื่นเขาตัด ฟังมาถึงตอนนี้แล้ว เนื้อสัตว์กินได้ไหม (ไม่ได้) กินน้อยๆ หน่อยดีไหม ใครเลิกได้ เลิกเสียดีไหม (ดี) ไม่เช่นนั้นศิษย์ก็ต้องเจอชะตากรรมแบบเดียวกัน
พระอาจารย์จี้กง
พุทธสถานจินจง จ.พิจิตร
25 เมษายน 2542