พระพุทธจี้กง
มึนเมามาวิหารบันเทิงกมล เสียงสวดมนต์ปนระฆังยามค่ำครา
เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าล้วนมายา เรื่องนานาในโลกล้วนว่างเปล่า
คืนนี้เป็นสาร์ทขนมจ่าง นับว่าเป็นวันสบาย ๆ ผู้สอนเขาสอนให้ประจักษ์แจ้งคุณงามความดี ความเลวร้ายก็จะเลือนหายไปเอง ผู้เป็นเพื่อนต้องนับถือดูแลซึ่งกันและกัน ความแก่งแย่งก็จะหยุดลงเอง อาตมาตักเตือนบรรดาศิษย์ให้อ่านพระสูตรให้เข้าใจหลักธรรม ผู้นับถือพุทธะ ก็ให้แจ้งประจักษ์ในความจริงของพุทธะ เมื่อครั้งที่บรรยายธรรมแแก่เหล่าศิษย์ในคีรีคูหา ภาษาธรรมดาก็ปลุกใจให้ตื่นได้ ไม่ใช่ภาษาเชี่ยวชาญ หากจะบำเพ็ญให้แยบยลตรงแท้ก็ให้บำเพ็ญมรรคแปดก่อน พุทธมรรคก็ไม่ไกลนัก หารู้ไม่ว่าใจคนไม่แก้ไขเปลี่ยนแปลง ยังคงโลภงกในทรัพย์ผลประโยชน์ ทุกวันสาละวนวางแผนครอบครัว คิดคำนวณไม่ยอมบำเพ็ญบุญกุศล หารู้ไม่ว่าชีวิตคนสั้นนักดุจน้ำค้างยามเช้า ความมั่งมีไม่สามารถรักษาได้ยาวนานผู้รู้จักพอก็จะสุขเสมอ ผู้ไม่รู้จักพอ ถึงมั่งมีก็ทุกข์ รัตนะของมนุษย์ก็คือสิ่งในใจดีและเลวล้วนใจเป็นผู้สร้าง<br>
การคบเพื่อนไม่อยู่ที่ผลประโยชน์ ต้องมีความซื่อสัตย์มีใจเชื่อถือ มีคุณประโยชน์ต่อเพื่อน เป็นผู้รู้จักเราห่วงใยเรายามเราตกทุกข์ พฤติกรรมประจำวันหากสามารถตรงไปตรงมาโปร่งใสได้ ไปถึงที่ไหนจะไม่มีใครไม่ยินดีช่วยเหลือหรือ ศิษย์แต่ละคนก็ทำหน้าที่แต่ละคนให้ดีเพื่อส่วนรวม แต่ละคนประพฤติตามอุดมการณ์อย่าละทิ้งขี้เกียจให้เข้าเรื่องตรวจตราเหตุผลก็จะเจริญรุ่งเรือง กล่อมเกลาคนให้ถูกต้อง ร่วมใจร่วมแรงรณรงค์ให้มีรากกุศล เหตุและผลประจักษ์แจ้ง งานธรรมก็เจริญ แก้ไขทุกข์ของชาวโลก มีหรือจะไม่มีสภาพสุขสบาย ขอให้ศิษย์ตรึกตรองให้รอบคอบ
ปัญญาของมนุษย์มีจำกัดมีสิ่งที่มองเห็นและมองไม่เห็นมีสิ่งที่รับรู้ใด้และสิ่งที่รับรู้ไม่ได้...