พระวิสุทธิอาจารย์หลิวซุนฮวง
ในโอกาสกลางฤดูร้อนที่ดีนี้ ดีดเครื่องสายขับกล่อมเพื่อโปรกทุกข์ชาวโลกให้ตื่นจากหลงใหล จึงนับว่าแสงธรรมอาศัยกิเลสโลก ฝากเมตตาทำให้คนหลงรู้สึกตัว ปัจจุบันครรลองธรรมกลับตาลปัตร มารยาทโบราณเสื่อมหายเห็นความละอายบาปกับความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นเรื่องล้าสมัย เห็นลามกจกเปรตกับโจรขโมยเป็นโอสถ โดยไม่รู้ความหมายของอริยเจ้าเริ่มแรกที่ตั้งศาสนาและเขียนคัมภีร์ เหล่าวิญญาณในจักรวาลหนึ่ง ก็แบ่งแยกเป็นหลายชนิดแต่ละกำเนิด ถึงแม้มนุษย์ถูกยกย่องว่าเป็นเลิศ หากปราศจากคุณธรรมมาเป็นกระจกส่องใจแล้วก็นับวันจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่มุ่งทางชั่ว ตลอดชีวิตไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ด้วยเหตุนี้จึงได้เขียนคัมภีร์และตั้งทฤษฏีขึ้น อันมีมารยาทความซื่อสัตย์ ความอ่อนน้อมถ่อมตน และความละอายใจต่อบาป ความมีปัญญากับโอบอ้อมอารี ทั้งหมดเป็นกฏเกณฑ์ที่ดี ทำให้ผู้ที่พิจารณาหลักการนี้แล้ว ใจก็มุ่งสู่ทางซื่อสัตย์ที่ถูกต้อง โดยให้ครอบคลุมไปทั่วโลก ก็จะไม่มีคนทำความชั่วและกระทำที่ส่งเดช
เมื่อมีความสงบสุขก็สามารถที่จะทำลายทฤษฏีเก่าก่อนได้ แต่ปัจจุบันที่นิยมวัตถุแล้วทำให้หลักจิตใจกลับตาลปัตร ควรรู้ว่าปัจจุบันที่นิยมวัตถุ อันเป็นเหตุเริ่มต้น และจากรายละเอียดที่แตกแขนงของปรัชญา ต่อมาก็ค้นคว้าการเกิดดับของสิ่งต่าง ๆ อาศัยไออันอบอุ่น แล้ววิเคราะห์ด้วยใจนิยม อันเป็นจุดสำคัญของหลักตรรกวิทยา เพราะใจอยู่ในร่างกายเป็นนายของร่างกาย ควบคุมอวัยวะทั้งห้าทุกอากัปกริยาล้วนเป็นผู้สั่งงาน หรือจะเอาใจไปกำหนดรูป ใจไม่ใช่ไปกำหนดรูป แต่ก็มีที่ฝากฝัง ความหมายของการที่ฝากฝังต้องมีที่ๆ สามารถให้ฝากฝังได้ ที่นี้ก็กำหนดเอาที่จิตแล้วมาบำเพ็ญกาย แล้วใจฝากไว้กับอะไร? ก็ฝากคุณธรรมไงละ เมื่อคนนับถือคุณธรรมก็จะเข้าใจคุณธรรมแปด เมื่อคุณธรรมแปดเข้าใจ นั่นคือโอรสสวรรค์ได้บำเพ็ญธรรม เสนาบดีจัดการปกครอง บัณฑิตจัดการศึกษา พ่อค้ารู้จักขยัน ชาวนายินดีในการเพาะปลูก หญิงก็ช่วยเหลืองาน ช่วงเวลานั้นก็มีความสงบสุข เรื่องไม่ดีจะเกิดให้ได้หรือ?