ใจแม่ถวิลหา

พระองค์ธรรมมารดาแห่งสระทิพย์

เสาวนีย์สมเด็จแม่สู่โลกา

ริมธาราครุ่นคิดจิตวกวน

เงินทองผลประโยชน์หลงกมล

พักตร์แม่กังวลซ่อนชลเนตร

    ปัจจุบันทั้งธรรมและภัยพิบัติลงมาพร้อมกัน บรรดาเทพเซียนพุทธที่ประทับอยู่ในกิเลสโลกนี้ ล้วนได้รับโองการจากเง็กเซียนฮ่องเต้บ้าง จากธรรมบ้าง เพื่อมาทำงานสนองพระเสาวนีย์สมเด็จแม่ช่วยปกป้องพิทักษ์สังคมให้มีความสงบสุข ละเว้นความชั่วกระทำความดี ฉุดช่วยเหล่าเวไนย์ขจัดมารร้าย ขุดถอนบาปชั่ว ให้บุญบารมีของเทพแท้ธรรมแท้ของฟ้าเบื้องบนเผยแผ่ไป อันเป็นการสนองโชคจรตามวาระโลก เพื่อเป็นแบบอย่างอันดีงามของข้าราชซื่อสัตย์และลูกกตัญญู ตราบจนบุญบารมีเต็มสมบูรณ์ บรรยากาศของคุณความดีฟุ้งสู่ฟ้า อันเป็นความสำเร็จมรรคผลของผู้บำเพ็ญ ด้วยคุณสมบัติที่สะอาดสูงส่ง องอาจผึ่งผายนามอุโฆษแล้วจะยินยอมให้เหล่าวิญญาณชั่วของพวกลูกเวร อันธพาลเหล่านั้นมาเป็นเทพเป็นเจ้าของโลกนี้ได้ง่าย ๆ หรือ ซึ่งไม่เพียงพอที่จะให้เคารพเชื่อถือจนเป็นที่เหยียดหยามเห็นผิดเป็นชอบ

    ผู้ที่มีมิจฉาทิฐิก็จะใส่ร้ายป้ายสีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั้งพูดจาหลอกลวงยุยงปลุกปั่นผู้ปฏิบัติธรรม ซึ่งผิดหลักของผู้มีการอบรมบ่มเลี้ยงมาเป็นอย่างมาก ซึ่งเป็นการก่อความอกตัญญูอย่างยิ่งที่ลบหลู่มารดาอันเป็นการก่อวิบากกรรมสูงสุด เลยทำให้พูดไม่ได้ว่ามีคุณต่อการฉุดช่วยภัยพิบัติอย่างมากมาย การดำเนินการปกป้องคุ้มครองเหล่าเวไนย์นั้น ไม่ใช่ทุกอย่างต้องให้พุทธะแห่งบ่อเก็ก (แดนนิพพาน) กับพระมารดาถึงกับต้องลิขิตด้วยตนเองหรือ มีคำกล่าวว่า “ผู้ซื่อสัตย์จงรักภักดีแห่งบุพกาล เทพศักดิ์สิทธิ์ ปราชญ์สมัยก่อน ปราชญ์รุ่นหลัง ความเป็นอัครหนึ่งเดียวกัน” ยังกล่าวว่า “วิชานั้นไม่มีสูงต่ำ สนองตามกาลเยี่ยมที่สุด โอสถนั้นไม่มีถูกหรือแพง ถูกกับโรคเป็นดีที่สุด” หวังพวกเธอที่มีชะตาหน้าที่ฉุดช่วยภัยพิบัติทั้งชายหญิง ต้องจดจำไว้ให้ดี

    พระมารดาสู้อุตส่าห์พร่ำพูดด้วยความห่วงใย มีพระเสาวนีย์ให้ปฏิบัติต่อผู้คน ต้องอ่อนน้อมถ่อมตนมีความละมุนปรองดอง เคารพผู้หลักผู้ใหญ่นับถือผู้มีปัญญา ผูกบุญสัมพันธ์ให้กว้างขวาง ประชาชนมีอันตรายให้ช่วยเหลือ หากหยิ่งตนอวดใหญ่ ฟุ้งเฟ้อยึดถือใส่ร้ายคนอื่น ดูแคลนปราชญ์ดูหมิ่นผู้ยากจน เป็นการหลอกลวงตนและคนดีดุจลิงใส่มงกุฏเป็นการทำลายธรรมะของข้าอย่างชั่วร้าย “การปฏิบัติมีหลายวิธี คืนต้นธารไม่มีสองทาง” หวังผู้ก้าวผิดจะรู้สึกตัวสำนึกผิดแล้วแก้ไขให้ถูกต้อง มิฉะนั้นตนก็จะค่อย ๆ จมหายสู่ทางมารตกลงสู่นรกอเวจี หลงจนไม่สามารถรู้ตื่นได้ กลับกันก็ว่าตนเองสมปรารถนา น่าสงสารยิ่งนัก

    ขณะนี้มหาภัยพิบัติกำลังมาถึงแล้ว สรรพชีวิตล้วนมีเคราะห์ ใจฟ้าเวทนายิ่งนัก บรรดาพุทธเจ้าและสัตบุรุษทั้งหลาย มีพระทัยเมตตาไม่อาจทนดูให้สรรพชีวิตถูกล้างผลาญจนหมดสิ้น ทั้งบนฟ้าและโลกมนุษย์จงเตรียมพร้อมที่สุดที่จะเหนื่อยยาก หากไม่ใช่เพื่อฉุดช่วยโปรดเวไนย์พ้นภัยพิบัติแล้ว จึงไม่ยินยอมรับผู้ไม่เคารพไม่นับถือ พระมารดาก็ยินยอมพวกเจ้าลูกชายหญิงจิตวิญญาณเดิม ต้องเจริญตามทางก้าวสู่ทางสวรรค์ขั้นต่อไปก็ให้บำเพ็ญให้สะอาด มุ่งไปข้างหน้าจึงจะสามารถหลุดพ้นจากวัฏสงสาร คืนกลับสู่ถิ่นฐานเดิมจงอย่าได้ละทิ้งหลักไปจับปลาย ที่คิดตกปลาบนยอดไม้ มองหาดวงจันทร์ในน้ำ เพียงก้าวหนึ่งก็ให้ถึงสวรรค์เลย ยากนักหรือ มารดาเมตตาพร่ำบ่นมาหนึ่งทะนาน จดจำไว้ จงเข้าใจ