สัตว์รับธรรมะ

ปีศาจตะขาบพันปี

    ฉันคือปีศาจตะขาบพันปี ขอถามว่าท่านกลัวหรือไม่?(ไม่กลัว) ความจริงฉันเป็นเทพธิดามาจากสวรรค์ แต่เมื่อมาจุติในเมืองมนุษย์แล้วจิตญาณเดิมถูกความหลงครอบงำ จึงต้องตกต่ำกลายเป็นสัตว์เดรัจฉาน เดิมฉันชื่อสือหุ้ย แซ่สี เกิดในสมัยราชวงศ์ถัง (พ.ศ. :61-1449) บ้านอยู่ที่ตำบลตาลี เป็นบุตรสาวคนเดียวของครอบครัวที่ยากจน ฉันไหว้พระกินเจตั้งแต่เด็ก ตอนฉันอาย14 ปี มารดาได้ถึงแก่กรรมลง ปีต่อมาบิดาก็ล้มป่วยลงอีก ต่อมาเพื่อหาเงินใช้หนี้ และเพื่อบริการให้ความสะดวกแก่คนเดินทางจึงได้เปิดโรงน้ำชาขึ้นแห่งหนึ่ง โดยเอากำไรแต่น้อย ซึ่งก็พออยู่ไปได้ ปรกติฉันไหว้พระบูชาพระโพธิสัตว์กวนอิมทุกวัน

     เมื่อฉันอายุ 17 ปี เคราะห์ร้ายก็มาถึง ตอนนั้นมีโจรป่า17 คนเที่ยวปล้นจี้ ชิงทรัพย์ชาวบ้านผ่านมาที่โรงน้ำชาก็แวะเข้ามาพักผ่อน หัวหน้าโจรเห็นฉันหน้าตาสะสวย ก็เอาตัวพ่อฉันมาขู่บังคับจะให้ฉันทอดตัวให้มันเชยชม แม้ฉันไม่ยินยอม แต่ชีวิตพ่ออยู่ในกำมือมันจึงต้องยอมเข้าห้องกับมัน แต่แล้วพวกมันกลับตระบัดสัตย์ฆ่าพ่อฉันตายจนได้ จิตใจฉันเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและโกรธแค้นพลันนึกขึ้นได้ว่าพ่อเคยสอนฉันถึงสมุนไพรที่มีพิษซึ่งขึ้นอยู่ตามป่าเขาเพื่อจะแก้แค้นแทนพ่อ จึงแกล้งทำเป็นต้อนรับพวกโจรด้วยความยินดี โดยอ้างจะไปเก็บผักป่า แล้วเด็ดต้นสมุนไพรที่มีพิษมาใส่ลงในอาหารของพวกมัน พวกโจรป่าทั้งหมดจึงต้องจบชีวิตลงเพราะพิษยา

     ความจริงฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก แต่พระโพธิสัตว์กวนอิมมาเข้าฝัน บอกให้ฉันเดินทางไปยังทิศตะวันตก จะได้พบกับคนที่มีบุญสัมพันธ์ต่อกัน ฉันนึกได้ว่ายังมีญาติห่างๆ อยู่คนหนึ่งคิดว่าจะไปพึ่งพาเขา จึงเก็บรวบรวมข้าวของที่จำเป็น แล้วรีบเดินทางไปหาญาติคนนั้นทันที ส่วนศพของพวกโจรป่า ฉันเอารวมไว้ภายในโรงน้ำชา แล้วเผาวอดไปพร้อมกับบ้าน เพื่อพวกมันจะได้ตายตาหลับ ไม่ปล่อยให้อุจาดหรือถูกสัตว์ป่าแทะกิน ฉันเอาทรัพย์สินที่พวกมันปล้นจี้มา นำไปบริจาคให้วัดหมด เหลือไว้ใช้เองนิดหน่อย แล้วเดินทางรอนแรมเป็นเวลาสามเดือนจึงไปถึงตำบลกานสู แต่ญาติคนนั้นจำฉันไม่ได้เพราะสารรูปฉันเปลี่ยนไปจากเดิมมาก ทั้งตั้งท้องแล้วด้วย คิดไม่ถึงว่าเสียตัวคืนเดียวจะก่อตัวเป็นมารหัวขน ท้องโตขึ้นทุกวัน ผู้คนซุบซิบนินทา ได้รับความอัปยศอดสู จึงต้องหาเลี้ยงชีพด้วยการขอทาน วันหนึ่ง ฉันเกิดเป็นลมล้มลงข้างทาง พอดีมีแม่ชีคนหนึ่งมาพบเข้า จึงช่วยฉันจนฟื้น แล้วพาฉันไปพักฟื้นที่วัด เดิมทีฉันเป็นคนไหว้พระกินเจได้ต่อสู้ชีวิตมาอย่างโชกโชน แม้จะมีญาติก็เหมือนไม่มี เพราะฉันใส่เสื้อผ้าขาดๆ เหมือนขอทาน จึงไม่มีใครยอมรับฉัน ทำให้จิตใจค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความโกรธแค้น ฉันเกลียดลูกในท้อง ฉันต้องร้องไห้น้ำตาอาบแก้มทุกวัน หลังจากฉันคลอดลูกแล้วก็ยังคงอาศัยอยู่ในวัด เพราะฉันจนจึงมักจะถูกศิษย์ร่วมสำนักข่มเหงต้องหาบน้ำผ่าฟืนทุกวัน อาหารการกินก็ไม่ค่อยจะได้กิน สงสารลูกที่ต้องพลอยมาลำบากเพราะแกเป็นญาติเพียงคนเดียวที่ฉันมีอยู่ในโลก ฉันจึงแอบหนีออกจากวัด

     ตอนลูกฉัน : ขวบ ก่อนหน้านี้ฉันทำงานเป็นคนใช้เขาแต่เพราะนายจ้างคิดไม่ซื่อ เห็นฉันครองหม้ายแต่ยังสาว โดยมักเข้ามาลวนลาม หลายครั้งที่ฉันเกือบจะเสียตัว ฉันโมโหจึงขโมยเงินทองของเขา แล้วหนีไปอยู่ในที่ห่างไกล ครั้นใช้เงินหมด และลูกก็ไม่สบาย ฉันจึงตั้งโรงน้ำชาขึ้นอีก โดยใช้ความสวยของฉันเรียกลูกค้าหากมีใครคิดไม่ดีมาลวนลาม ฉันก็จะวางยาให้เขาตาย เพราะฉันมีอคติ เกลียดผู้ซายทุกคน เพราะพวกเขาแม้จะมีเมียแล้ว แต่ก็ยังคิดจะเด็ดดอกไม้ริมทาง พ่อค้าที่ถูกฉันวางยาตายมีด้วยกัน 7 ราย ทั้งยังค้นเอาทรัพย์สินของเขาไปด้วย ด้วยเหตุนี้ลูกของฉันจึงต้องตายเพราะกรรมเหล่านี้ ลูกตายครั้งนี้ จิตใจฉันได้รับความกระทบกระเทือนมาก ตอนอายุ 34 ปี จึงเกิดเสียสติตกน้ำตาย

     ตายแล้วถูกจับไปที่ยมโลก ไปดูความผิดบาปของตัวเองที่กระจกส่องบาป อุตส่าห์บำเพ็ญบารมีมาสามชาติเสียเปล่า ชาตินี้คิดผิดจึงได้สร้างบาปกรรมต่าง ๆ โดยเฉพาะวิญญาณของพ่อค้า7 คนไม่ยอมไปไหน และก่อนหน้านั้นพวกโจรป่า 17 คนก็เหมือนกัน เนื่องจากบางคนยังไม่ถึงอายุขัย สิบหกคนที่ถูกฆ่าตายไปด้วยโดยไร้ความผิด เหตุนี้จึงเป็นการสร้างวิบากกรรมต่าง ๆ ตอนที่ถูกดิฉันไปเกิดเป็นหมาตัวเมีย เที่ยวถูกคนรังแกไล่ตี ต้องกินเศษอาหารที่คนเขากินเหลือ บางครั้งก็ถูกคนเอาไม้ไล่ตี มีอยู่ชาติหนึ่งฉันเกิดเป็นหมาแล้วตั้งท้องแฝดแปดตัว ที่สุดก็ถูกเจ้าของวางยาพิษตาย นี่เป็นกรรมสนองเพราะเจ้าของคนนี้ก็คือพ่อค้าคนหนึ่งในชาติก่อนที่ถูกฉันวางยาตาย เนื่องจากชาติก่อนเขาชอบประพฤติผิดศีลธรรม ดังนั้นชาตินี้จึงต้องเกิดเป็นคนยากจนต่ำต้อยเขาเห็นแม่หมาตั้งท้องเกรงจะออกลูกหลายตัวจะทำให้เพิ่มค่าใช้จ่ายจึงวางยาฉันตาย เมื่อ 30 ชาติในร่างสุนัขอันทุกข์ทรมานได้ผ่านไปแล้ว โมหะจริตของฉันยังมีอยู่ เที่ยวโทษฟ้า โทษดิน โทษพระโพธิสัตว์กวนอิม ว่าทำไมฉันไหว้พระกินเจแล้วไม่ได้รับผลลัพธ์ที่ดี ชีวิตกลับต้องตกอับเช่นนี้ ต้องถูกคนข่มเหงรังแกอะไรต่าง ๆ ด้วยเหตุนี้ทางยมโลกจึงตัดสินให้ไปเกิดเป็นตะขาบอีก 70 ชาติ เพราะฉันไม่สงบเสงี่ยม เวลาถูกลงโทษยังไปโต้เถียงกับพวกนิรยบาลโดยถามพวกเขาว่า“กุศลที่ฉันสร้างไว้ตั้งเยอะไปไหนหมด?” ด้วยเหตุนี้จึงต้องตกสู่เดรัจฉานภูมิ ฉันไปเกิดหลายที่ไม่ทราบว่าเป็นที่ไหนมันมืดสลัวๆ วันเวลาผ่านไปรวดเร็วมาก ตอนที่ฉันจวนสิ้นกรรมจากชาติตะขาบ พระโพธิสัตว์กวนอิมได้เสด็จมาประสานพลังจิตแก่ฉัน พลันทำให้ฉันเกิดความรู้แจ้งว่า แต่เดิมฉันคือเทพธิดาแห่งทิพย์สถานป่าไผ่ ด้วยอยากจุติมาโปรดมนุษย์ ตอนแรกก็บำเพ็ญบารมี คิดไม่ถึงว่าจะถูกความหลงครอบงำ ท่านพระโพธิสัตวทราบว่า ฉันจวนจะหมดกรรมแล้ว จึงทรงประทานพลังจิตเพื่อให้ฉันรู้วิธีบำเพ็ญเพียร ค่อย ๆ รู้จักงดฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เพราะฉันมีบารมีอยู่บ้าง จึงเป็นตะขาบที่มีรูปร่างใหญ์โต ลำตัวยาวถึง 5 ฟุตปรกติอาศัยอยู่ตามป่าเขา เป็นที่หวาดผวาของคนตัดฟืนหาของป่าซึ่งเป็นการผิดกฎสวรรค์จนเกือบทำบาปอีก ท่านพระโพธิสัตว์ทรงเมตตานำฉันไปบำเพ็ญเพียรที่เขาคุนลุ้น ท่ามกลางหิมะน้ำแข็งต้องอดทนต่อความหิว ความหนาว บำเพ็ญเพียรอยู่ 600 ปี จนสามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ โดยแปลงร่างเป็นนักบวชอยู่บนภูเขาคอยช่วยเหลือนักไต่เขาหรือคนหลงทาง เนื่องจากฉันรับศีลโพธิสัตว์แล้ว ห้ามฆ่าสัตว์ ทุกอย่างต้องขันติอดทน ฉะนั้นจึงไม่ค่อยถูกกับพวกอมนุษย์อื่น แม้พวกเขาจะหัวเราะเยาะฉัน แต่ฉันก็อดกลั้นอดทนไม่ถือสา บนภูเขาคุนลุ้นเป็นที่ชุมนุมของเหล่าวิญญาณภูตผีปีศาจอมนุษย์ต่างๆ เนื่องจากเป็นภูเขาสูงชัน จึงไม่คอยมีคนขึ้นไปถึง ด้วยฉันรับศีลโพธิสัตว์มานาน ท่านพระโพธิสัตว์จีงให้ฉันไปฟังธรรมที่เขาผู่ถอซัน ท่านให้ฉันดูอดีตของตัวเอง อดีตฉันคือเทพธิดาบนสวรรค์ ฉันดูแล้วถึงกับร้องไห้ ไฉนบัดนี้ถึงได้มีรูปร่างแสนอัปลักษณ์ ใครเห็นใครกลัว คนที่เห็นฉันต่างคิดว่าฉันดุร้าย ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ ฉันได้ฟังธรรมที่ผู่ถอซันจนรู้แจ้งจึงอ้อนวอนท่านพระโพธิสัตว์ขอให้ประทานป้ายอนุญาตช่วยงานธรรมแก่ฉัน เพราะได้ยินมานานแล้วว่าจะมีการโปรดสัตว์สามภพหลายร้อยปีมานี้ฉันตั้งใจไว้แล้วว่าจะช่วยงานธรรม ท่านพระโพธิสัตว์บอกว่า ถ้าฉันยังไม่ได้รับการชี้จุด (ญาณทวาร) ก็ไม่สามารถกลับคืนสู่ตำแหน่งเดิมแม้ว่าปัจจุบันฉันได้บำเพ็ญเพียรจนเข้าขั้นแล้วแต่เมื่อยังไม่ได้รับการชี้จุด ก็ยังเป็นปีศาจอยู่ดี ยากที่จะหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด เมื่อวาระสุดท้ายของโลกมาถึง ก็จะถูกลดขั้นไปเป็นเศษวิญญาณ ซึ่งทรมานยิ่งกว่าเป็นสัตว์เสียอีก เมื่อฉันขอได้ป้ายช่วยงานธรรมแล้ว ก็ไปช่วยงานธรรมจนทั่ว นับได้ 48 ปีแล้ว แม้ว่าฉันจะบำเพ็ญจนเกือบบรรลุมรรคผลแล้ว แต่ยังต้องรอคอยโอกาสมาที่นี่ขอรับการชี้จุด เมื่อไม่นานมานี้ ได้รับความเมตตาจากเทพเจ้าตงงัก ท่านตรวจกุศลผลบุญของฉันพบว่าใกล้จะบรรลุสามารถรับการชี้จุด เพื่อกลับสวรรค์ได้ จึงเอาป้ายช่วยงานธรรมกลับไป เปลี่ยนเป็นป้ายทองรับวิถีธรรม

     แต่ก่อนเพราะฉันถูกความหลงครอบงำ จึงต้องตกเป็นสัตว์เดรัจฉาน แต่ที่สามารถบำเพ็ญเพียรจากร่างเดรัจฉาน ก็เพราะได้รับการชี้ทางสว่างจากเทพ พุทธะ พระโพธิสัตว์ ทุกท่านอาจเคยทราบแล้วว่า พวกสัตว์มดแมลงก็มาจากมนุษย์เช่นกัน

     ขอให้อาจารย์ถ่ายทอดธรรมโปรดเมตตาให้ฉันได้รับวิถีธรรมด้วย และนำประวัติของฉันลงในหนังสือ“เซิ่นเจินจ๋าจื้อ” เพื่อเป็นอุทาหรณ์เตือนใจแก่ชาวโลกฉันยังต้องการกุศลอีกเพียงเล็กน้อยและฉันยังมาพูดแทนสัตว์ทั้งหลาย เพื่อให้พวกมันได้หลุดพ้นจากทะเลทุกข์โดยเร็ววัน วันนี้ฉันมาสถานธรรมปรากฏร่างในรูปของจิตญาณเดิม ไม่กล้าปรากฏในร่างเดรัจฉานด้วยเกรงจะทำให้ผู้คนแตกตื่น สรรพสัตว์ล้วนแต่มีจิตพุทธะ เพียงแต่ทุกท่านมองไม่เห็นหากสาธุชนได้ไปเที่ยวตามภูเขาสูงสักครั้ง ท่านอาจจะได้พบเห็นพวกอมนุษย์ ปีศาจ อสูร บำเพ็ญเพียรอยู่ในถ้ำหรือในน้ำ เพื่อรอคอยโอกาสฟื้นตัว ทุกท่านต่างก็เป็นพุทธบุตรที่มาจากสวรรค์โชคดีที่ได้รับวิถีธรรม การรับธรรมมีความลำบากอยู่สี่อย่างพวกท่านเห็นตะขาบก็เดินหลบกันพัลวันเพราะว่าฉันมีพิษมาก ถ้าถูกฉันกัดถูก คงไม่รอดแน่ คนที่ดุร้าย ล้วนแต่ต้องไปเกิดเป็นสัตว์แมลงที่มีพิษ เพราะฉะนั้นพวกท่านจึงควรขจัดโลภ โกรธ หลงและความคิดที่ชั่วร้ายทั้งปวง ทุกอย่างที่ได้รับในชาตินี้ล้วนแต่เป็นกรรมจากชาติก่อน และการกระทำทุกอย่างในชาตินี้สามารถส่งผลถึงชาติภพต่อไป ปัจจุบันเป็นยุคโปรดสัตว์ ถ้าชาตินี้ไม่บำเพ็ญให้ดีรอให้ชาติหน้าค่อยบำเพ็ญ เกรงว่าเทียนเต๋าอาจจะถูกเรียกกลับคืน(สวรรค์) ไปแล้วก็ได้ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเร็วมาก เจ้ากรรมนายเวรทวงหนี้ยิ่งเร็วกว่า สาธุชนถ้าเจ็บไข้ได้ป่วย อย่าไปโทษเทพยดาว่าไม่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่คุ้มครอง ก็เพราะฉันหลงคิดผิด จึงทำลายอนาคตของตัวเองที่เคยไหว้พระกินเจจึงสูญเปล่า แต่ฟ้าเบื้องบนไม่ได้ทำลายรากกุศลของฉัน จีงมีวาสนาได้รับวิถีธรรมกลับสวรรค์ ขอบพระคุณสาธุชนที่เมตตาต่อสัตว์ ผู้ที่มีจิตเมตตาจึงสามารถสำเร็จเป็นเทพพุทธะ แมลงบางชนิดแม้จะน่าเกลียดน่ากลัวสาธุชนก็อย่าได้มีจิตคิดทำร้ายมัน แม้แต่เล็กน้อยก็เป็นการสร้างกรรมที่ต้องตามสนองในภายหน้า แม้จะเป็นเพียงแมลง แต่ก็มีความรู้สึกนึกคิด และรักตัวกลัวตายเหมือนกัน ขอให้สาธุชนจงปล่อยให้พวกมันมีหนทางรอด อย่าไปฆ่าแกงมัน จะหลีกเลี่ยงกรรมก็อย่าไปสร้างกรรมใหม่ ขอให้สาธุชนจงห่างไกลโลภ โกรธ หลงกรรมที่ได้รับในชาตินี้ จงก้มหน้ารับสภาพด้วยความเต็มใจ เทพยดาที่ดูแลเราย่อมศักดิ์สิทธิ์เสมอ การบำเพ็ญธรรมหรือทำบุญ อย่าได้หวังผลตอบแทน ถ้าไม่ได้รับผลตอบแทนแล้วเที่ยวโทษฟ้าโทษดินจักต้องตกนรกหมกไหม้ตลอดกาล สาธุชนบำเพ็ญธรรมอย่างได้เกิดโมหะจริต มิเช่นนั้นไม่เพียงต้องไปเกิดในร่างงูเท่านั้น ยังอาจไปเกิดเป็นมดแมลงก็ได้ วันนี้รบกวนเวลามากแล้ว ขอบพระคุณทุกท่านที่เมตตาสงเคราะห์ กราบลาองค์มารดา อาจารย์ถ่ายทอดธรรมและสาธุชนทุกท่าน