วิทยาคม
กิ้วเทียงเฮี้ยงนึ่ง
คนปฏิบัติธรรม นอกจากการบำเพ็ญกุศลบำเพ็ญใจแล้ว มีหลายคนเกิดอยากจะมี “ฤทธิ์เดช” ผู้ปฏิบัติควรที่จะมีวิทยาคมดีหรือไม่มีวิทยาคมดี เมื่อตรวจสอบประวัติการปฏิบัติธรรมของเหล่าอาจารย์ที่ปฏิบัติธรรมถึงความดีเลว ในผลสำเร็จดู ผู้ที่มีฤทธิ์เดชก็มักประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ แต่ถ้าใช้ฤทธิ์เดชส่งเดช จิตใจไม่ตรงก็จะตกสู่ทางชั่วและก็จะเลวร้ายที่สุด ดังนั้นฤทธิ์เดชสามารถสำเร็จบารมียิ่งใหญ่ได้ แต่ก็อาจได้รับโทษมหันต์ได้ด้วย
กลับมาดูผู้ปฏิบัติธรรมที่ไม่มีฤทธิ์เดช ความสำเร็จแม้จะช้าแต่มั่นคง มรรคผลก็พึ่งพาได้ด้วย ดังนั้น ตามความเห็นของอาตมานอกเสียจากผู้มีบารมีมากแล้วก็ไม่เป็นไร ถ้ามีวิทยาคมก็ง่ายต่อการตกสู่ทางมารได้ง่าย สู้มีคุณธรรมจะดีกว่า มรรคผลที่ได้ก็พึ่งพาได้
พวกที่รนหาฤทธิ์เดช นอกจากมีอาจารย์สอนให้ ก็มีบ้างที่ไม่มีอาจารย์ ก็มีฤทธิ์เดชได้ คือคนที่มีจิตใจเมตตาบำเพ็ญธรรมไม่ยิ่งหย่อนกว่าผู้อื่น อุปนิสัยไม่ด่างพร้อย เมื่อจิตวิญญาณกลมสมบูรณ์เทพผู้ปกป้องธรรมประทับกาย (มีองค์) มีจิตใจฉุดช่วยคนแล้วก็ให้จุดธูปหรือพนมมืออธิษฐานกับเบื้องบน อ้อนวอนให้ประทานพลังช่วยเหลือเธอ บางครั้งก็จะบังเกิดพลังที่อัศจรรย์ได้ แบบนี้เป็น “ฤทธิ์ธรรมชาติ” วันไหนที่ใจเธอท้อถอย เทพผู้ปกป้องธรรมถอยไป การขออะไรก็จะไม่ศักดิ์สิทธิ์ เพราะฉะนั้น “ธรรมเกิดจากใจ ธรรมก็ดับจากใจ”
สรุปว่า อภิญญาเอาชนะแรงกรรมยาก สมัยพุทธกาล พระโมคลานะ ผู้มีอิทธิฤทธิ์เป็นที่หนึ่งของพุทธสาวก ก็ไม่สามารถหลบพ้นวิบากกรรมชาติก่อนได้ ในที่สุดก็ถูกตีจนเนื้อเละ นี่แหละถึงแม้จะมีฤทธิ์มากแต่แรงกรรมน่ากลัวกว่า ผลแห่งกรรมไม่ผิดเพี้ยน ชาวโลกกล้าที่จะคาดคะเนหรือ ดังนั้นมักพูดกันเสมอว่า “ซือหงอคงแปลงร่างได้ 72 ร่างก็ยังหลบไม่พ้นอุ้มมือของพุทธองค์” นั่นก็คือแรงกรรมแม้จะผ่านมาเป็นกัปกัลป์ก็ไม่หมดและคาดคะเนเอาไม่ได้ วิทยาคมบางครั้งก็ช่วยรักษาโรคได้แค่ครั้งคราว ไม่มีทางรักษาโรคได้ตลอดชีวิต แต่ถ้าแรงกรรมยังมีอยู่ ก็ไม่มีวิธีการใดถอนถอดให้สิ้นซากได้ ที่สุดแห่งธรรม ก็คือการทำความดีสร้างกรรมดี อุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร แรงกรรมก็สามารถมลายสูญหายไปได้ ดีกว่าวิทยาคมอิทธิฤทธิ์เป็นไหน ๆ เป็นยานชั้นหนึ่ง ดังนั้นมีอภิญญาสู้มีปัญญาไม่ได้ การสวดอ้อนวอนขอพรจากเทพเจ้าสู้การบำเพ็ญกุศลทำความดีไม่ได้ จิตใจของคนจะเที่ยงตรงหรือไม่ คือด่านสำคัญสุดท้ายที่จะกำหนดว่าจะสำเร็จธรรมหรือไม่ ขอให้ชาวโลกเข้าใจให้ลึกซึ้งเถิด
