หลักธรรมหยู

พระองค์สามแห่งตำหนักซุ้นเทียน

   สามกาลสุขสงบพบไตรแสง

ขุนเขาแจ้งตระหง่านแลไกลกว้าง

บ้านเมืองเจริญเลิศกุศลสร้าง

ธรรมเจ้าแผ่ธรรมกว้าง เย็นเป็นสุข

หลักธรรมหยูถวายคัมภีร์ศาสน์

กาลยุคสามเก็บงานเสาะมหาปราชญ์

ตรัสรู้ก่อนสอนหลักธรรมสายกลาง

ละพิษสามตามศาสน์คำสอนเตือน

หลักธรรมลึกเคล็ดผดุงศีลธรรม

ใจตรงธรรมเตือนบำเพ็ญงานศาสนา

ศึกษาแจ่มชัดเรียนหลักธรรมฟ้า

บทสรรพจนากลอมเกลาฝึกปราชญ์

         ชาวโลกว่า “บำเพ็ญกาย” แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร? ใจตรงสดใสเสมอ คัมภีร์ว่า“ใสคือต้นมูลของขุ่น ไหวคือพื้นฐานของสงบมนุษย์หากได้รับความใสสงบ สรรพสิ่งพักล้วนหวนคืน” ท่านขงจื่อว่า “ผู้ใจตรงควรใสสงบ อารมณ์ละมุน คืออยู่กลางสมดุลย์ ความเป็นกลางคือธรรม สมดุลย์คือการถึงองค์คุณ ธรรมกับคุณรวมเป็นหนึ่งซึ่งไม่อาจห่างพ้นแม้ขณะที่ห่างพ้น หาใช่ธรรมไม่”

    ธรรมของท่านขงจื่อออยู่ที่ “การจงรักภักดีให้อภัย” เพียงประโยคเดียวนี้ก็คลุมหมด การหยั่งรู้ของมนุษย์คือให้รู้ มิใช่บัณฑิตไม่ได้รับรู้สัจพจน์ “ไม่มีความดี ไม่มีความชั่ว คือองค์ใจ มีความดีมีความชั่ว คือ การเคลื่อนไหวของใจ การรู้จักดีรู้จักชั่ว คือ จิตสำนึกทำความดีละความชั่ว คือ การรู้สัจธรรม” ทรงให้เวไนย์พากเพียรบำเพ็ญ ก็จะได้คุณธรรมกระจ่าง คุณธรรมกระจ่างคือ มหาธรรม การประจักษ์ในคุณธรรมกระจ่าง คือการเข้าถึงความดี ถึงที่สุดของหลักธรรม

    ผู้ตรัสรู้ในอดีตรู้ว่า มนุษย์ระหว่างฟ้าดินละทิ้งพิษทั้งห้า รักษาธรรมห้า ฝึกหัดใจมุ่งมั่นของบัณฑิต สอนกลอมเกลาสรรพสัตว์ ชักนำให้ตื่นจากความหลง เพื่อสรรสร้างความสุขให้มวลชน แก้ไขสังคมมีคุณธรรมจริยธรรม บำเพ็ญกตัญญู ตอบแทนบุญคุณประเทศ เคารพฟ้าดิน พี่น้องรักใคร่กันนับถือกัน เพื่อฟื้นฟูอริยธรรมของกษัตริย์เหยาซุ่นในอดีต.

กลอน: 

อากาศทิวทัศน์เยี่ยมเปลี่ยนทิศธรรม

           สว่างล้ำซ่อนคุณธรรมเลิศทันยุค

           เหล่าพุทธเจ้าศักดิ์สิทธิ์รับพุทธบุตร

           มีกำหนดเรือธรรมรุดตะวันตก

           บุตรบาปก่อกรรมรีบตื่นรู้สึก

           กาลกำหนดสิ้นสุดจะเสียใจ

           ชะตาฟ้าเผยปรากฎแสงธรรมได้

           ตะวันไสวผลักดันดุจจรวจมหาศาล

           คนดีเตือนฝึกปราชญ์สัตบุรุษ

อริยะหมุนภูเขาญาณให้ขึ้นลอย