โอวาทพระเจ้าบุ่นเชียง
พระเจ้าบุ่นเชียง
เวไนย์ต้องการปฏิบัติธรรมเป็นชีวิต ให้มโนวิญญาณเห็นจิตดูอย่างทานโป๊ยฮ้งเจ็กอู ผู้มีอำนาจผู้อ่อนแอไม่รังแกกัน ดีหรือชั่วย่อมได้รับการตัดสินแน่นอน เก็บความกังวลไว้ในใจ แย่งชิงบังคับบุญแจ่มชัดดั่งเช่น ท่านลื้อฮั้วซกที่รับมอบธรรม หรือศึกษาการปกครองของกษัตริย์เหยาซุ้นท่านเม่งจื้อที่มอบบทความพิจารณาถึงความรักที่มีต่อประชาราษฎร์เทพเซียนจารึกบุญกุศลโดยเฉพาะผู้ปฏิบัติมากจะอบอุ่นเคร่งครัดสงบเสงี่ยมตรวจตราบุญกุศล สร้างบุญกุศลสร้างศาลเจ้าศาลาส่วนใหญ่ลูกหลานจะสมบูรณ์ ร่ำรวยเจริญ
คัมภีร์ว่า “เคราะห์ร้ายบุญกุศลไม่มีประตู สุดแต่คนจะควักมาจะทำความดีก็ได้จะทำความชั่วก็แล้วแต่ ผู้สร้างความดีเวลามีเรื่องก็ยั้งใจไม่เหนื่อยใจไปบังคับ แต่ละคนต่างสร้างบุญสุดแต่ใจ หากสามารถบ่มเลี้ยงยุติธรรมโปร่งใสน้ำใสใจจริงอุ่นใจ อย่าให้แผนการณ์ของตนทำให้คนมีความกันอย่าทำให้คนเสียชื่อเสียง อย่าเสียดสีแทงใจ อย่าใช้คนไปยุแหย่หลอกลวงจนทำร้ายตัดวิญญาณ สามารถแก้ทุกข์หยุดวุ่นวาย รักษากฎหมายเพื่อส่วนรวม และสามารถเป็นฑูตสันติภาพของส่วนรวม
ท่านเม่งจื้อว่า“ เอาความดีให้คนเขาจำนนยังไม่มีใครที่ไม่ยอมจำนนเอาความดีบ่มเลี้ยงคน ภายหลังก็สามารถให้โลกจำนน” ธรรมแห่งฟ้าไม่มีญาติ คนดีคือผู้ช่วยค้ำจุน คนมีปณิธานที่ดีฟ้ายอมตาม อยากบำเพ็ญธรรมเป็นชีวิตอุดมการณ์มีทิศทางใจก็ไม่ฟุ้งซ่านก็จะไม่ละอายทำผิดพลาดในมหาศาสตร์ว่า "รู้จักหยุดยั้งภายหลังจะมีสติ” จากสติก็จะนิ่ง จากนิ่งก็จะสงบ จากสงบก็จะตรึก จากตรึกก็จะได้รับ อริยเจ้ามีหรือจะข่มเหงเรา !
คนดีในโลกไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ไม่ว่าเรื่องอะไร ล้วนมีน้ำใจสามารถละการฆ่าได้ สามารถให้ชีวิตได้ จงละเว้น หวังว่าศิษย์จะมีจิตคำนึง ปฏิบัติใจให้ถึงที่สุด เพื่อให้ลูกหลานเสพสุขนิรันดร์.
