นกมาร่วมงานศพ

     ซุ่น เหลียง ซือ เป็นคนบ้านนอกซึ่งยากจนมากที่สุดในหมู่บ้าน แต่ถึงกระนั้นเขากลับมีจิตเมตตาอารีเป็นที่สุด ไม่ว่าเมื่อใดที่เขาเห็นนกถูกจับใส่กรงนำมาขาย เขาก็จะรวบรวมเงินที่มีอยู่เพื่อซื้อนกเหล่านั้นไปปล่อยทันที ภาพที่นกโผบินออกจากกรงสู่ท้องฟ้าอย่างเสรี เห็นแล้วมันทำให้เขาเบิกบานใจอย่างบอกไม่ถูก เป็นเช่นนี้ทุกครั้งไป ยิ่งนานวันเข้าไม่มีใครรู้ได้ว่านกที่เขาช่วยให้เป็นอิสระนั้นมีมากมายสักเท่าไร

         ตราบจนกระทั่งล่วงเข้าสู่วัยชรามากแล้ว ซุ่น เหลียง ซือ ผู้มีใจอารีก็ยังยากจนอยู่อย่างเดิม เมื่ออายุได้ 70 ปี เขาก็ลาจากลานี้ไปโดยไม่มีเงินเหลือแม้แต่สตางค์เดียว ซุ่น เหลียง ซือ ที่น่าสงสารไม่มีญาติพี่น้อง ยากจนเสียจนไม่มีเงินเป็นค่าฝังศพตนเอง เพื่อนฝูงคนจนทั้งหลายจึงได้แต่ช่วยกันนำร่างที่ไร้วิญญาณของเขา ไปไว้ริมทางเดินขึ้นภูเขา

 ขณะที่ต่างคนต่างพากันเดินทางกลับลงมาด้วยความเศร้าสลดใจในความยากจนของเพื่อนผู้จากไปก้ปรากฏมีนกตัวเล็กตัวใหญ่พากันทะยอยบินมายังภูเขา ไม่นานนักนกก็ทวีจำนวนมากขึ้นๆ เป็นหมื่นๆ ตัว และที่จงอยปากของนกทุกตัวได้คาบก้อนดินเล็กๆ เอาไว้ พอบินมาถึงมันก็โปรยปรายก้อนดินที่คาบมาลงสู่ร่างของ ซุ่น เหลียง ซือ ซึ่งถูกวางทิ้งไว้ เป็นเช่นนี้อยู่นานจนตะวันจวนจะลับขอบฟ้า ดินที่นกใหญ่น้อยทั้งหลายนำมาก็พอกพูนสูงขึ้นกลบร่างของ ซุน เหลียง ซือ ผู้น่าสงสารไว้จนมิดชิด ผู้คนในหมู่บ้านต่างพากันมายืนดูเหตุการณ์ประหลาดในครั้งนี้พร้อมกับโจษจรรกันว่า “ยามที่มีชีวิตอยู่เขาชอบซื้อนกปล่อย มาบัดนี้นกทั้งหลายต่างก็พาลูกหลานมาฝังศพให้แก่ผู้มีพระคุณของตนแล้ว”