ที่มณฑล จื่อ เจียง ในสมัยก่อนสองสามีภรรยาแซ่จังเป็นคนบ้านนอกที่ใจบุญสุนทาน ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาทั้งคู่ไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตผู้อื่นมาเป็นอาหาร เย็นวันหนึ่ง มีตัวเลียงผาซึ่งถูกนายพรานกำลังตามล่าวิ่งเข้ามาหลบอยู่ในบริเวณบ้าน ภรรยาของนายจึงเห็นดังนั้นจึงแอบเอาผ้าไปคลุมตัวมันไว้ เมื่อนายพรานที่ไล่ติดตามมาหาไม่พบก็จึงกลับไปสองสามีภรรยาได้ปลอบโยนเลียงผาที่กำลังตัวสั่นด้วยความกลัวให้หายตื่นตระหนกใจ แล้วพาไปปล่อยยังชายป่าใกล้ๆ ก่อนที่เลียงผาจะจากไปมันก้มศีรษะคำนับสองสามีภรรยาหลายต่อหลายครั้งด้วยจิตใจที่สำนึกในบุญคุณ
หนึ่งปีต่อมา ในวันขึ้นปีใหม่ขณะที่สองสามีภรรยากำลังสาละวนอยู่กับงานในบ้าน ก็มีเลียงผาวิ่งเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็วไม่ทันที่คนทั้งคู่จะทอะไรได้ เลียงผาตัวนั้นก็ใช้เขาของมันหิ้วเอาตัวลูกน้อยของเขาออกจากบ้านไป ทั้งสองรีบติดตามไปทันทีพอถึงทุ่งหญ้าเลียงผาก็วางเด็กน้อยลง แล้ววิ่งหายเข้าไปในป่าสองสามีภรรยาจำได้ว่าเลียงผาตัวนั้นเป็นตัวที่เขาช่วยชีวิตไว้อย่างแน่นอน แต่ทำไมมันถึงไม่รู้จักบุญคุณ กลับมาแอบลักพาลูกของตนเองไป ครั้นกลับมาถึงบ้าน สองสามีภรรยาก็ต้องตกตะลึงเพราะภาพที่เห็นก็คือ บ้านของเขาถูกต้นไม้ใหญ่ล้มทับจนพังยับเยิน สุนัขและสัตว์เลี้ยงอื่นๆ ถูกหลังคาทับตายหมดไม่มีเหลือ ทั้งสองสามีภรรยาจึงระลึกได้ว่าที่เลียงผาทำเข้นนั้นก็เพราะอยากช่วยชีวิตทุกคนในครอบครัวนั้นเอง