เณรน้อยช่วยมด

     สมัยก่อนมีเณรน้อยองค์หนึ่ง มีหน้าที่ติดตามรับใช้เจ้าอาวาสผู้อาวุโส พระภิกษุเจ้าอาวาสท่านนี้เป็นผู้รอบรู้โหราศาสตร์อย่างแตกฉาน สามารถหยั่งรู้ชะตาชีวิตของคนทั้งหลาย วันหนึ่งหลังจากที่เจ้าอาวาสมองใบหน้าของเณรน้อยผู้ใกล้ชิดแล้ว จึงพูดขึ้นว่า “เราอนุญาตให้เจ้ากลับไปเยี่ยมโยมมารดาของเจ้าได้ แล้วค่อยกลับมาในวันที่แปด” เมื่อกล่าวจบแล้วท่านก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีก ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะท่านรู้ดีว่าเณรน้อยองค์นี้ถึงคราวชะตาขาดเสียแล้ว ท่านรู้สึกสงสารจับใจจึงอยากให้ลูกศิษย์ได้กลับไปสิ้นใจอยู่ใกล้ๆ ผู้เป็นแม่

         แต่เมื่อเวลาผ่านไป 7วัน เณรน้อยองค์นี้ก็ได้กลับมาที่วัดในวันที่ 8 ตามกำหนดเวลา เหตุการณ์ครั้งนี้สร้างความประหลาดใจระคนกับความดีใจให้แก่เจ้าอาวาสผู้เป็นอาจารย์เป็นอันมาก เพราะเณรน้อยลูกศิษย์ของท่านไม่เพียงแต่ไม่ตายแล้ว แถมราศีบนใบหน้ายังสว่างสดใสแช่มชื่นขึ้นอีกด้วยพระภิกษุเจ้าอาวาสจึงเข้าไปนั่งสมาธิอย่างสงบ ก็รู้ว่าขณะที่เณรน้อยกำลังเดินทางจะกลับบ้าน ระหว่างทางมีฝนตกหนักจนเกิดน้ำไหลเชี่ยวเอ่อล้นลำธาร เณรน้อยองค์นี้ได้สังเกตเห็นมดตัวเล็กๆ มากมายกำลังตะเกียกตะกายพากันหนีตายจากน้ำท่วม ท่านจึงหยิบกิ่งไม้มาทำเป็นสะพานให้มดข้าม v

         ท่านเจ้าอาวาสเห็นภาพเช่นนี้ขณะเข้าสมาธิแล้ว ก็รู้สึกปลาบปลื้มใจยิ่งและเมื่อท่านได้ไต่ถามเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นแล้วเณรน้อยลูกศิษย์ก็ยืนยันว่า “ทุกอย่างเป็นจริงดังที่พระอาจารย์ได้ปรากฏเห็นขอรับ”  

เจ้าอาวาสผู้หยั่งรู้จึงกล่าวกับเณรน้อยว่า “แท้จริงแล้วภายใน 7 วันที่ผ่านมาเจ้าจะต้องตาย แต่ด้วยจิตเมตตาอันบริสุทธิ์ของเจ้า ที่ได้ช่วยเหลือชีวิตมดมากมายให้รอดตายจึงเป็นมหากุศลทำให้ชีวิตและราศีบนใบหน้าของเจ้าเปลี่ยนแปลงไป ตั้งแต่นี้ต่อไปเจ้าจะมีอายุยืนยาว ไม่ตายด้วยเหตุแห่งอายุสั้นอีกแล้ว” หลังจากนั้นต่อมา เณรน้อยได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุอยู่ศึกษาพระธรรมจนสามารถ “บรรลุสัจจธรรม” หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ท่านได้ดับขันธ์ละสังขารไปเมื่ออายุ 80 ปีพอดี