ทันตาเห็น

เรื่องนี้เหตุเกิดเมื่อวันแรมสามค่ำ เดือนแปด สี่สิบเอ็ด ปีก่อนที่เมืองกุ้ยโจว  อำเภอซิวอุ๋น ประเทศจีน วันที่เจ็ด สิงหาคม หลังวันเกิดเหตุ หนังสือพิมพ์รายวัน "เผยตู" ในนครฉงชิ่ง ได้ติดตามรายงานข่าวสยองขวัญที่เกิดขึ้นโดยละเอียดทำให้หลายๆคนได้ข้อคิด และเชื่อว่าผมกรรมตามสนองนั้นมีแน่ๆ บางครั้ง

เช่นในเรื่องนี้ กรรมนั้นทันตาเห็นจริงๆ ที่เมืองกุ้ยโจว อำเภอซิวอุ๋น มีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อหมู่บ้านเอี๋ยนเจี่ยว  ชาวบ้านมีอาชีพทำไร่ทำนาแทบทั้งสิ้น ที่นี่มีชาวนาคนหนึ่ง อายุสี่สิบปีเศษ ชื่อว่านายหลี่หนงหมิน ฐานะปาานกลาง เป็นคนขยันทำมาหากิน ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับใคร ภรรยาของเขาเพิ่งให้กำเนิดบุตรชายคนแรกแก่เขาเมื่อปีที่แล้วนี่เองหนูน้อยหลี่ได้รับการเลี้ยงดูเอาใจใส่จากพ่อแม่เป็นอย่างดี เป็นแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ทีเดียว ครอบครัวนี้มีอยู่กันลำพังพ่อแม่ลูกสามคนเท่านั้นและเมื่อใดที่สองสามีภรรยาจะออกไปนอกบ้านทั้งคู่เขาจะต้องอุ้มหนูหลี่ไปด้วย ไม่เคยทิ้งไว้ที่บ้านตามลำพังเลย แม้แต่จะไปทำนา ก็จะต้องหอบหิ้วไปด้วย

วันดังกล่าว เป็นครั้งแรกที่เขาทิ้งลูกไว้ที่บ้านตามลำพังแล้วเหตุการณ์ที่ไม่นึกฝันก็เกิดขึ้น  วันนั้นเป็นวันคล้ายวันเกิดของหลี่หนงหมินเขาและภรรยาพากันเข้าเมืองไปหาซื้ออาหารที่ตลาดในอำเภอมาเตรียมฉลองวันเกิดมื้อเย็น แน่นอนเขาอุ้มหนูหลี่ไปด้วย เมื่อกลับถึงบ้านหลี่หนงหมินก็สั่งให้ภรรยาจัดการเชือดไก่ ถอนขน ตั้งกะทะใบใหญ่ลงต้ม พอไก่สุกก็ราไฟปิดฝาครอบกะทะไว้ แล้วรีบลงนาไปทำงานที่ค้างอยู่พร้อมกับภรรยา ครั้งนี้ เขาทิ้งลูกไว้ตามลำพังที่บ้าน เพราะเห็นว่าลูกหลับสนิทมาก เนื่องจากถูกกระเตงไปเดินตลาดเสียรอบใหญ่ ทั้งสองคิดว่า กว่าลูกจะตื่นเขาก็กลับจากนาแล้ว พอทำงานนาที่ค้างอยู่เสร็จ ชั่วเวลาไม่ถึงสองชั่วโมงทั้งสองก็รีบกลับบ้าน แต่เมื่อกลับมาถึงบ้าน ปรากฏว่าลูกหายไปจากที่นอน หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ลูกจะคลานออกไปเล่นนอกบ้านก็เป็นไปไม่ได้ เพราะธรณีประตูทำไว้สูงมาก หากไม่มีใครมาอุ้มเอาไป ลูกต้องอยู่บ้านนี้แน่ๆ มีอะไรบางอย่างดลใจให้หลี่หนงหมินเดินไปเปิดฝาครอบกะทะที่ต้มไก่ดู เขาร้องขึ้นสุดเสียงจนแทบไม่เป็นภาษาคน หนูหลี่หนงหมินตัวงอปากอ้าตาโพลงอยู่ในกะทะนั่นเอง

สองสามีภรรยา เศร้าโศกเสียใจ  ร้องไห้คร่ำครวญจนสลบแล้วสลบอีก ไม่มีใครให้สติใครได้เลย ทั้งสองร้องไห้จนขาดใจตายไปด้วยกันในคืนนั้นเอง หลี่หนงหมินและภรรยาเป็นคนทำมาหากินโดยแท้เขาไม่เคยวุ่นวายกับใครที่ไหนเลย ใครหรือที่โหดร้ายใจดำอำมหิตถึงกับฆ่าลูกของเขาอย่างทารุณที่สุดอย่างนี้ได้

เย็นวันรุ่งขึ้น เพื่อนชาวนาซึ่งอยู่บ้านไม่ห่างออกไปมากนักรู้สึกผิดสังเกต ที่ไม่ได้ยินเสียงใครในบ้านหลี่หนงหมินเลยแม้แต่เสียงของหนูหลี่ ไม่มีควันไฟไม่มีแสงตะเกียง จึงได้เดินเข้ามาดู  แล้วเขาก็ได้เห็นภาพน่าสลดใจนั้น ค่ำวันนั้น เสียงโจษจัน วิพากษ์วิจารณ์เอ็ดอึงไปทั่วหมู่บ้าน แข่งกับเสียงฟ้าร้องและลมพายุฝน คืนนั้น ดูเหมือนพายุฝนจงใจจะกระหน่ำลงที่หมู่บ้านนี้โดยเฉพาะทีเดียว สายฟ้าแลบแปลบปลาบพร้อมกับเสียงฟ้าร้องครืนครันน่ากลัว ชาวบ้านหลายคนสาปแช่งฆาตกรที่ฆ่าหนูหลี่ หลายคนขอความเป็นธรรมจากฟ้าดิน เพราะคาดการณ์ได้ระแคะระคายว่าใครเป็นคนทำ ประมาณหนึ่งทุ่มสิบห้านาที สายฟ้าแลบสว่างจ้าไปทั่วหมู่บ้าน พร้อมกับเสียงฟ้าผ่าที่ตามติดลงมาทันที

จากนั้นแล้วฝนก็หยุดท้องฟ้าปรากฏดาวระยิบระยับเหมือนทุกคืน วันรุ่งขึ้น มีคนพบศพนายเฉินถูกฟ้าผ่าตายอยู่หน้าเล้าไก่ของเขาเอง  ข้างๆตัวมีแมวลายเสือตัวหนึ่งประสบชะตากรรมอย่างเดียวกับเขานอนตายอยู่ด้วย ข้างๆตัวของเจ้าแมวตัวนั้น มีขนไก่และชิ้นส่วนของไก่ที่มันยังกินไม่หมดเกลื่อนกลาดอยู่ เรื่องราวข้อเท็จจริงปารกฏขึ้นภายหลังว่า เมื่อวานนี้หลี่หนงหมินเข้าเมืองไปซื้อหาอาหารมาเตรียมฉลองวันเกิดของตนในมื้อเย็น เขาซื้อไก่มาด้วยตัวหนึ่ง ส่วนนายเฉินผู้ถูกฟ้าผ่าตายพร้อมกับแมวขโมยปกติเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียวไม่ยอมให้ใครเกินเลยได้แม้แต่น้อย ทั้งเป็นคนมุทะลุ ใจบาปหยาบช้า วันนั้น เป็นเหตุบังเอิญ ให้ความชั่วร้ายในสันดานของเขาประสบโอกาสได้สำแดงจริงๆ

ตอนบ่ายเมื่อจะให้อาหารไก่ เขาได้พบว่าไก่ตัวเมียของเขาหายไปหนึ่งตัว  ตามหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ เขาตามหามาจนถึงบ้านหลี่หนงหมิน ก็เห็นไก่ที่เพิ่งถูกถอนขนใหม่ๆ อยู่ที่ลานหน้าบ้าน จึงผลักประตูบ้านเข้าไปด้วยความโกรธเพราะปักใจทันทีว่า ขนไก่ที่เห็นนั้น ต้องเป็นขนไก่ของเขาอย่างแน่นอน เมื่อเขาเปิดฝาครอบกะทะบนเตาเห็นไก่ต้มในกะทะยิ่งทำให้อารมณ์แค้นของเขาพลุ่งพล่านยิ่งขึ้น ไฟโทสะขณะนั้นร้อนกว่าน้ำเดือดๆในกะทะหลายเท่านัก เขาหิ้วไก่ต้มในกะทะขึ้นมาเหมือนไม่รู้สึกร้อนมือ พร้อมคำด่าที่รุนแรง มโนธรรมที่มีอยู่น้อยมากในกมลสันดานของเขาไม่มีน้ำหนักพอที่จะหน่วงเหนี่ยวเขาไว้ได้เลย สติที่ไม่เคยฝึกฝนให้ยับยั้งอารมณ์ก็เกิดขึ้น ไม่ทันการณ์ นายเฉินตรงเข้าจิกผมหนูหลี่ ที่นอนหลับสนิทอยู่ แล้วจับหนูน้อยกดลงในกะทะแล้วปิดฝาครอบทันที เขาหิ้วไก่ต้มที่คิดว่าเป็นไก่ของเขากลับบ้านไปโดยไม่ได้หันกลับมาดูหนูหลี่ในกะทะเลย