ครั้งที่ 17 สัมภาษณ์ผู้ได้ขึ้นสวรรค์
พระจี้กงประทับทรง วันที่ 2 พฤษภาคม 2527
ธรรมทาน ชนะ ทานทั้งหลาย
ส่งผลให้ บรรพชน พบสวรรค์
ผู้หลงผิด ยึดมั่น กลับตัวทัน
วอนช่วยกัน พิมพ์ธรรมะ โปรดสัตว์เอย
พระจี้กง :ผู้ที่บริจาคทรัพย์พิมพ์หนังสือธรรมะ ตนเองและบรรพบุรุษต่างก็ได้อานิสงส์ด้วยกั นผู้ปฏิบัติงานเผยแผ่ธรรมะในศาลเจ้าก็เช่นเดียวกันซึ่งสามารถช่วยบรรพบุรุษให้พ้นทุกข์จากอบายภูมิ และเป็นการช่วยสลายวิบากกรรมของตนอีกด้วย ทว่าชาวโลกมักไม่ถือโอกาสอันหายากนี้สร้างบุญกุศล ต่อเมื่อภัยวิบัติมาถึงตัว จึงไปวอนขอสะเดาะเคราะห์ต่อพระต่อเจ้า ซึ่งก็สายเสียแล้ว แบบนี้เรียกว่า “ปกติไม่ไหว้พระกอดขาพระเมื่อจวนตัว”
ชิวเซิง :เปรียบเสมือนเวลาเจ็บป่วยเล็กน้อยไม่รักษา รอจนป่วยหนักจึงคิดรักษา แต่สายเกินไปแล้วแบบนี้ใช่ไหมครับ ?
พระจี้กง :ฮ่าฮ่า ใช่แล้ว ชาวโลกก็น่าเวทนาเช่นนี้แหละ อาตมาหวังใจว่าเมื่อหนังสือ “ท่องอเวจี” เล่มนี้ตีพิมพ์เสร็จคงสามารถปลุกเร้าจิตอันดีงามของผู้คนให้ตื่นตัว ด้วยการสนับสนุนการพิมพ์ เพื่อบลรรลุเป้าหมายของ “ประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน” ซึ่งเพียงแต่บริจาคทรัพย์ช่วยการพิมพ์หนังสือนี้อย่างจริงใจ ย่อมเป็นที่อนุโมทนาของสวรรค์เบื้องบน
ชิวเซิง :ผมเชื่อแน่ว่าคำเรียกร้องของท่านอาจารย์คงสามารถปลุกให้ผู้คนกระตือรือร้นในการสร้างกุศล ด้วยการเสียสละทรัพย์ส่วนเกินของตน อันเป็นการช่วยผู้อื่นให้พ้นจากกองทุกข์
พระจี้กง :ฮ่าฮ่า การเมตตาเป็นจิตอันดีงาม จิตดีงาม คือจิตแท้ที่ทุกคนต่างมีอยู่แต่ดั้งเดิม ซึ่งเป็นจิตที่สามารถแยกแยะสิ่งดีสิ่งชั่ว แต่ได้รับผลกระทบจากสิ่งแวดล้อมในกาลต่อมา ดังนั้นบางคนจึงสามารถแยกดีแยกชั่ว บางคนก็สับสนแยกไม่ถูก สาเหตุใหญ่ก็คือได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมที่ไม่ดีและจากกุศลมากน้อยแห่งอดีตชาติ ดังนั้น ถ้าหากชาวโลกได้อ่านคำสอนของปราชญ์โบราณมากสักหน่อย หนีห่างสิ่งชั่วร้ายย่อมช่วยให้สามารถจำแนกว่าสิ่งใดดีสิ่งใดชั่ว
ชิวเซิง :กราบเรียนถามอาจารย์ มีบางคนลุ่มหลงมัวเมาตลอดวันไม่สามารถแยกดีแยกชั่ว นี่เป็นเพราะสาเหตุใดครับ ?
พระจี้กง :เป็นเพราะถูกกิเลสตัณหาครอบงำไปชั่วขณะ ทำให้จิตอันดีงามถูกบดบัง ดังนั้นจึงยากที่จะเลือกแต่สิ่งดีทิ้งสิ่งชั่ว ดังนั้นถ้าหากมีคนมาชี้แนะหลักธรรม อันเป็นสัจธรรมแห่งชีวิต หรือว่าเอาหนังสือธรรมะให้เขาอ่าน เมื่อจิตอันดีงามได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เขาก็จะพบกับหนทางอันสว่างรุ่งโรจน์
ชิวเซิง :หมายความว่าผู้บำเพ็ญธรรมควรปฏิบัติการอุทิศตน ดังที่กล่าวนี้
พระจี้กง :ถูกแล้ว เปรียบเสมือนเทียนไขที่ต้องเผาผลาญตนเองตลอดเวลา เพื่อให้ความสว่างแก่ผู้อื่น ผู้บำเพ็ญธรรมจึงควรดำเนินไปตามจุดหมายนี้ เอาละ...ได้เวลาลิขิตหนังสือแล้ว รีบขึ้นบนดอกบัวเร็ว
ชิวเซิง :ผมนั่งเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ไปได้แล้วครับ
พระจี้กง :นี่คือแดน “ยมสวรรค์”
ชิวเซิง :อาจารย์....ไฉนชื่อจึงแปลกเช่นนี้ ?
พระจี้กง :คือเป็นเขตแดนรอยต่อระหว่างเมืองยมและเมืองมนุษย์ และยังเป็นทางแยกที่จะไปแดนสวรรค์และแดนนรกอีกด้วย
ชิวเซิง :อาจารย์....ที่กำลังมาเบื้องหน้านั่น เป็นพระโพธิสัตว์กวนอิมนี่ครับ ดูเหมือนพาหญิงชราคนหนึ่งมาด้วย มิทราบว่าจะไปไหนกัน ?
พระจี้กง :รีบคารวะพระโพธิสัตว์
ชิวเซิง :กระผมขอคารวะท่านพระโพธิสัตว์ครับ
พระโพธิสัตว์กวนอิม :เจริญพร ที่วันนี้ได้มีโอกาสพบกัน ณ ที่นี้ ด้วยท่านจี้กงกับฉันได้นัดไว้ก่อนแล้ว เพื่อจะนำเหตุการณ์สู่สวรรค์ของท่านยายคนนี้บันทึกลงในหนังสือ ให้มนุษย์ได้ทราบถึงอานิสงส์แห่งการบำเพ็ญบุญกุศล
ชิวเซิง :เป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างยิ่งทีเดียวครับ งั้นกระผมก็จะขอสัมภาษณ์คุณยายเลย คุณยายครับ...ไฉนท่านจึงได้รับการโปรดจากท่านพระโพธิสัตว์ครับ ?
หญิงชรา :เนื่องจากลูกหลานของฉัน ล้วนแต่ฝักใฝ่ธรรมะด้วยความศรัทธา ได้บำเพ็ญภาวนาและปฏิบัติงานให้แก่ศาลเจ้าด้วยความเสียสละ และยังบริจาคทรัพย์ช่วยพิมพ์หนังสือธรรมเป็นประจำ ทำให้ฉันได้เลื่อนขั้นจากวิญญาณในเขตสามัญชนมาอยู่ในกลุ่มวิญญาณกุศล นับแต่นั้นฉันได้รับฟังพระธรรมอยู่เสมอ ทำให้จิตเกิดความสงบอย่างยิ่งวันนี้จึงได้รับการโปรดจากท่านพระโพธิสัตว์ โดยจะนำฉันไปบำเพ็ญภาวนาต่อยังสุขาวดีแดนสวรรค์ ขอให้ลูกของฉัน (นายหลิน...)จงมีความวิริยะอดทนไม่ท้อถอย ต่อไปภายหน้าเมื่อบุญบารมีเต็มบริบูรณ์ เราแม่ลูกคงได้พบหน้ากันอีก
ชิวเซิง :คุณยายวางใจเถิด ผมจะไปบอกให้ลูกชายของท่านทราบ ไม่ต้องเป็นกังวลหรอกครับ ขอให้ตามท่านพระโพธิสัตว์สู่แดนสุขาวดี โดยสุขสำราญเถิด
พระจี้กง :อาตมาจะช่วยเพิ่มพลังทิพย์ ให้แก่ท่านเป็นพิเศษ (พระจี้กงได้เอาพัดโบกที่หน้าผากของหญิงชรา 1 ที) เอาละรบกวนท่านพระโพธิสัตว์มากพอแล้ว
ชิวเซิง :กระผมขอส่งท่านพระโพธิสัตว์ และคุณยายหลิน ณ ที่นี้ด้วย
หญิงชรา :ขอบพระคุณท่านอาจารย์จี้กงที่ส่งเสริมโปรดรับการคารวะจากฉันด้วย
พระจี้กง :นางหลินไม่ต้องกังวล รีบตามท่านพระโพธิสัตว์ไปเถิด ชิวเซิง...เนื่องจากอาตมายังมีเรื่องสำคัญต้องทำอีก จะส่งเธอกลับสำนักก่อน ขึ้นดอกบัวเร็ว
ชิวเซิง :ผมนั่งเรียบร้อยแล้ว อาจารย์กลับได้
พระจี้กง :ถึงสำนึกเซิ่งเทียนแล้ว ชิวเซิงลงจากดอกบัว วิญญาณกลับเข้าร่าง
