ยมบาลตำหนัก 8

โตวฉีอ๋อง

ข้าพเจ้าเกิดที่เกาะไต้หวัน ชื่อหลินเฉียน กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก มีอาชีพจับปลาตามรอยบรรพบุรุษ เนื่องจากยากจนจึงใช้แพที่ทำเองจากไม้ไผ่ในการจับปลา

เมื่อข้าพเจ้าอายุ 10ปีเก็บได้กระเป๋าใบหนึ่งภายในบรรจุเงิน 200 ตำลึง และต่อมาได้คืนกระเป๋าพร้อมเงินทั้งหมดแก่ชายชราผู้เป็นเจ้าของ โดยไม่ยอมรับรางวัลตอบแทนใด ๆ

เมื่อข้าพเจ้าอายุ 15 ปีเต็ม กำลังวังชาแข็งแรงกว่าเด็กทั่วไป เวลาแล่นแพดุจบินสามารถแล่นฝ่าคลื่นลมดั่งพื้นเรียบ วันหนึ่งท้องฟ้าแจ่มใสเพื่อนชาวประมงต่างออกทะเลไปหาปลา วันนั้นบังเอิญข้าพเจ้าติดงานที่บ้านเลยไม่ได้ออกทะเล ก่อนเที่ยงแสงแดดยังจ้าอยู่ แต่พอบ่ายคล้อยเกิดลมพายุโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง คลื่นทะเลสูงอย่างน่ากลัว ข้าพเจ้ารีบวิ่งไปที่ชายฝั่งมองไปที่ทะเล เห็นเรือสำปั้นลำหนึ่งถูกคลื่นซัดจนเรือแตกกำลังจะจม คนในเรือต่างร้องขอความช่วยเหลือ ข้าพเจ้าไม่คำนึงถึงชีวิตตนเอง รีบแล่นแพไม้ไผ่ออกทะเลไปทำการช่วยเหลือทันที ครั้งนั้นข้าพเจ้าสามารถช่วยคนรอดชีวิตมาได้ 9 คน

ข้าพเจ้าแต่งงานเมื่ออายุ 20ปี มีลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวหนึ่งคน หลังจากภรรยาเสียชีวิต ลูกทั้งสองต่างมีครอบครัวกันหมดแล้ว ข้าพเจ้าจึงบวชเป็นพระภิกษุ นั่งสมาธิทำจิตให้ผ่องใสทุกวัน กระทั่งอายุ 70ปีจึงได้ละสังขาร โดยมีเทพบุตรมานำข้าพเจ้าไปอยู่ที่ศูนย์รวมกรรม 3 วัน ทีแรกได้จุติที่แดนสวรรค์ 10ปีต่อมาเนืองจากยมบาลตำหนัก 8 คนเก่าได้ย้ายไปที่อื่น ท่านตี่จั่งอ๊วงโพธิสัตว์จึงให้ข้าพเจ้ามารับตำแหน่งนี้จนถึงปัจจุบัน

ขอให้ชาวโลกพึงทราบไว้ว่า แต่โบราณกาลมาเทพเทวาล้วนมาจากมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาที่สั่งสมบุญกุศล บำเพ็ญความดี มีคุณธรรมทั้งสิ้น