บรรพาจารย์ขงเบ้ง
หนึ่งชีวิตยาวนานสามหมื่นหกพันวัน ไม่รู้มีกี่คนที่มีชีวิตอยู่ถึงขนาดนี้ วันหนึ่งยี่สิบสี่ชั่วโมง สิ่งรบกวนมีเป็นพัน ๆ หมื่น หัวดำมากมายกลับกลายเป็นหัวหงอก ข้าราชการตำแหน่งใหญ่ก็ยังต้องเกษียณ ชีวิตคนเกิดมาที่สุดแล้วต้องหันกลับมอง สำเร็จล้มเหลวไม่แน่นอน วีรบุรุษก็ยังมีเวลาถดถอย คนมีปัญญารู้รักษาความสุข ลดความกังวลไปได้มาก
สำหรับนักพรตแล้วความมั่งมีเหมือนเมฆหมอก พนมมือถือธูปสามดอก แต่ฟ้าดินกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ภายในใจสงบสุขแสนสบาย ชาวโลกอย่าเอาชนะกันให้เกินขนาด ที่สุดแล้วเป็นการหาความเคียดแค้นใส่ตัว สู้การละทิ้งความชนะความพ่ายแพ้ในใจไปเสีย จงมองทุกคนด้วยความโอบอ้อมอารี ร่วมกับบำเพ็ญมหาธรรม เป็นกุศลยิ่งกว่าเป็นไหน ๆ