ตอน คัมภีร์แท้ประทับจิต ถึงขั้นไม่มีความคิด

เคล็ดลับตั๊กม้อ

      บทธรรมนี้เป็นการโต้ตอบธรรมระหว่าง บรรพจารย์ตั๊กม้อกับพระอาจารย์จี้กง

หันหน้าเข้าฝาย้อนแสงไร้อักษร

หมัดอมรฝ่ามือชาดประลองยุทธ

คัมภีร์แท้หมื่นเล่มตามใจฉุด

มหาธรรมพ้นชุดเหมาะบุพกาล

           จี้กงว่า: อาจารย์ตั๊กม้อมาจากตะวันตกลำบากท่านแล้ว!

           ตั๊กม้อ:สองชายแขนเสื้อลมเย็นใส ไม่เสียแม้หนึ่งสตาค์ ไม่มีห่อสัมภาระเบาสบาย ไม่รู้สึกว่าลำบากอะไร เหตุที่ไม่มีติดขัด ดังนั้นจึงข้ามทะเลทุกข์ง่าย!

           จี้กงว่า:ท่านตั๊กม้อคือ “ผู้เดินด้านใน” เพราะฉะนั้นจึงไม่เอา “ของนอกกาย” ทั้งนี้เพื่อลดการเป็นห่วง กังวลน้อย ดังนั้น “ตั๊กม้อมาจากตะวันตก จึงไม่มีแม้ตัวอักษรสักตัวหนึ่ง” มามือเปล่ามีหมัดอมร(ว่าง) ต่อกรไปทั่วยุทธจักร อย่างเช่นวัดเส้าหลินเป็นที่เลื่องลือในปัจจุบัน การมาครั้งนี้ไม่ธรรมดาเลย

ตั๊กม้อว่า:อย่างนี้เรียกว่า “สร้างบ้านมือเปล่า” มันมีค่าควรภูมิใจสำหรับ “นักเลง” ฝีมือดีไม่ต้องมีตัวอักษร อย่างนี้ก็จะมีนักเรียนเต็มไปหมด พอข้ายกมือยกเท้า ขาวบ้านก็เอาอย่างทำแข้งทำขาเพียงแต่รู้จักความลึกล้ำที่ตรงนั้นก็เหมือนสีเขียวมาจากสีน้ำเงินเป็นการหมุนธรรมจักร ไม่ไปก็ไม่ได้ พวกมารก็ยอมให้แล้ว

           จี้กงว่า:ฝีมืออาจารย์ล้ำเลิศ ฉีดยาเข็มเดียวก็ได้ผล คือจี้จุดได้ “ที่ดี” นั่นคือ “ทำให้สรรพศาสนาสะท้าน ยุทธจักรเลื่องลือ” ขอให้ท่านตั๊กม้อช่วยถ่ายทอดให้ผู้คนในปัจจุบันนี้สักหน่อยเถอะ!

         ตั๊กม้อว่า:ท่านอาจารย์เซ็นจี้กงก็เหมือนกัน “ทำให้มือดีที่มีอยู่ดาษดื่นในวงการศาสนาสั่นสะเทือน” มือถือขวดสุรา ไม่รู้ว่าตีหัวพวกโง่เขลาแตกไปกี่มากน้อย ทำให้พวกเขารู้จักเจ็บปวดเข้าถึงต้นตอ ในขวดยังเหลือสุราให้ดื่มหรือไม่ ดีกว่าอาตมาที่กินลมตะวันตกเฉียงเหนืออีก!

           จี้กงว่า:สุราไม่เมาคน คนเมาเอง รูปกายไม่หลงคน คนหลงรูปกายเอง โพธิสุราของอาตมา ใช้สำหรับเจิมศีรษะคน เป็นการปลุกชาวโลกให้ตื่น ชาวโลกเข้าใจผิดกันไป ที่ว่าสุรานี้ทำให้เมาได้ ที่จริงแล้วสุราชนิดนี้คือ “สุรารู้ตัวตื่น” เพียงหยดเดียวก็ทำให้ท่านดื่มด่ำไม่รู้จักจบสิ้นใจที่หลับก็หายไป ความอยากทั้งหลายจะละลายหมดไป! ฮะฮา! เมื่ออาจารย์พูดแล้วว่า “มาแต่ตะวันตกอักษรตัวหนึ่งก็ไม่มี ทั้งหมดอาศัยใจลงไปปฏิบัติผู้บำเพ็ญธรรมในปัจจุบัน จะต้องละทิ้งและเก็บอย่างไร?”

           ตั๊กม้อว่า:หนึ่งอักษรที่หลือไว้ สามารถเข้าได้กับทุกศาสนา ฮาฮ้า! ปัจจุบันศาสนาวุ่นวาย ทางนี้ว่า 3 ตัวอักษร สำนักโน้นว่า 5 ตัวมาทางนี้ว่า 9 ตัว ส่วนทางโน้นก็ว่า 10 ตัว ....ฯ ผู้ศรัทาคนหนึ่งวันนี้เข้าสำนัก 3 ตัว พรุ่งนี้เข้าสำนัก 5 ตัว ไปเจอะเข้าคนหนึ่งว่า ตอนนี้ 5 ตัว ไม่ได้ผลแล้ว ต้องไปเข้าสำนัก 9 ตัว ไม่นานก็จะไปเจอะคนสำนัก 10 ตัว ทำให้หัวมึนงงไปหมด สับสนไปหมด ฮาฮ้า! ละครธรรมทุกๆคนเปลี่ยนแปลงได้ ชาวโลกเอ๋อ! อย่าตาบอดอีกเลย ตั๊กม้อมาจากตะวันตก เพียงเหลือ “หนึ่งใจ” “ลัญจกร” (ตราประทับใหญ่) ได้อยางนี้ได้ชื่อว่า “ได้ธรรมะ” ถ้าสูญเสียชื่อนี้ได้ชื่อว่า “สูญธรรม” ที่เปลี่ยนแปลงอื่นๆ นันเชื่อถือไม่ได้ เป็นการเล่นมายากลกับตัวเลขเหมือนพ่อค้าทำโฆษณาเพื่อหาลูกค้า พันหมื่นคัมภีร์สู้ “คัมภีร์แท้ไร้อักษร” ของอาตมาไม่ได้ คาถาแท้ไม่เขียนบนกระดาษ หรืออยู่ที่ปาก หากแต่อยู่ที่กลางใจ ไม่ต้องไปจด ใจนี้ไม่มีเมฆ ฟ้า (จิต) ใสเห็นได้เอง บอกว่า ไม่มีตัวอักษรท่องได้เป็นพันหมื่น ว่ามันมีพันหน้า ให้เขียนก็เขียนไม่ได้.. ลงมาก็ใช่ จำให้แม่นแล้วก็เก็บเอา..เข้าใจนะจับ “มัน”ให้อยู่ นี่แหละคือ “ประจักษ์ใจพบจิต” หากว่าเป็นคัมภีร์หลายตัวอักษร แล้วสามารถพ้นการเกิดการตาย ทุกคนก็ท่องมาไม่น้อยแล้ว ตัวเองเชื่อมั่นไหมล่ะ?

ท่องคาถาแท้                 ใจไม่ประจักษ์แจ้ง                      ท่องอะไร?

คาถา5ตัว                       คาถา9ตัว                                   ยื้ออะไร?

อันไหนจริง                   อันไหนแท้                                เอาอะไร?

ความหมายอาจารย์         ทางฉับพลัน                              รู้หรือเปล่า?

ละสามใจ                      ปล่อยสี่ลักษณ์                            ทำได้ไหม?

ยกค่าตัว                        แสดงความแปลก                      คว้าอะไร?

อักษรตัวหนึ่ง               ไม่เอาทั้งนั้น                             เรื่องน้อยลง?

วาดงู                           เติมขา                                     ทำทำไม?

สำนักแท้                       ละรูปแบบ                                เข้าใจไว้?

วิถีตั๊กม้อ                       จี้กงว่า                                     รู้ความหมายไหม?

สรรพธรรมเกิดจากใจ      ก็ให้ดับยที่ใจ

เกิดรูปลักษณ์แย่งกัน       กดทับปัญญาแท้

จากตะวันตกไม่มี 2 วิถี   แต่ค้นหามณีในใจ

นิกานเซ็นชี้จิตใจ            พ้นเกิดดับกิเลส

สุดการตายรูปตายก่อน     ได้ธรรมแล้ววิสัยธรรมสูง

คัมภีร์พุทธมีหลายคำ       เป็นแค่แก้เหนื่อยใจ

ต้องเข้าใจความหมายสูตร            อย่ายึดติดจำนวนตัวเลข

แท้ปลอมเป็นสอบปลาย   พ้นชื่อนี้คือได้ธรรม!

จี้กงว่า:อาจารย์ได้ไขปัญหาของ “ทวารหลง”เพื่อให้สรรพสัตว์ “รู้ตัวตื่น” หากพูดว่าคาถาแท้กี่ตัวสามารถหลุดพ้นการเกิดการตายได้ ก็เป็นเพียงวิธีการหนึ่งเท่านั้น เพราะว่าการเข้าเรียนถ้าไม่สอนอักษรให้สักกี่ตัว เวไนย์ก็ติว่าไม่มีอะไรจะอ่าน นักศึกษาของ “มหาวิทยาลัยตั๊กม้อ” ไม่ต้องถือกระเป๋าหนังสือ ไม่ต้องมีปากกาเพียงแต่นำใจมาก็สามารถสำเร็จได้ พวกเธอไม่เห็นหรือมีนักเรียนจำนวนมากแบกกระเป๋าไม่ไหว การบ้านก็ทำไม่หมด ก็ยังต้อง 123 ,abc,เปอเพอเมอ,ก็เอาตัวเหล่านี้ย้ายไปย้ายมา ก็ทำให้เธออ่านไม่หมดแล้ว อาจารย์ก็บังคับ ผู้ปกครองก็ดุด่า ความกดดันมีมาก ใจก็เลยเขวไปเลย หายใจก็หอบ คนก็ใกล้จะตาย เรียนอะไรกัน มีคนคิดไม่ตกยอมเสี่ยงไม่เรียนแล้ว กลับบ้านเก่าไปเลย ดังนั้นจึงพูดว่า “เผาตำราทิ้งเลยเปิดเพลงฟังดีกว่า” นี่ก็เป็นการแสวงหาให้ใจสบาย ชาวโลกนมีตำราเต็มพุง แต่ไม่รู้จักย่อย ไปขวาที่ไปซ้ายที วันนี้บอกว่าที่นี่ศักดิ์สิทธิ์ ก็พากันไป พรุ่งนี้ว่าทางโน้นดีก็พากันไปทางโน้น ยักไปย้ายมา หน้าเต็มไปด้วยฝุ่น ฮาฮ้า! คาถา 5 คำ คาถา 9 คำ แย่กันจนคนจะประสาทตั๊กม้อชี้ตรงที่ใจคน ถ่ายทอดแค่หนึ่งตัว คือตัวใจจึงจะใช่ของแท้ที่อื่นที่อาจารย์ถ่ายทอด ล้วนเป็นการแปรเปลี่ยนตัวเลข ไม่ว่าเธอจะมีสักกี่หมื่นตัวก็ไม่พ้นไปจากตัวนี้ ดังนั้นจึงว่า “คนเล่ห์เหลี่ยมจัดสู้ฟ้าแค่หนึ่งขีด” เทียนเต้าไม่เห็นแก่ตัว ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงเท่าไรก็ไม่พ้นไปจาก “กลางใจฝ่ามือ” ของตถาคต เพราะฉะนั้นชาวโลกอย่าให้ถูกหลอก จำไว้

อาจารย์มาจากตะวันตกไม่มีสักตัวอักษร

สองมือว่างเปล่าใจให้อยู่

หยุดวิ่งไปในที่ต่างๆ สองมือนับลูกประคำ

อมิตตาพุทธ o  นี้คือตัวจริงแท้ดั่งเดิม

           ขอให้เวไนย์รู้จักหลักธรรมคืนสู่สัจจะ ได้หนึ่งสรรพเรื่องจบลงอย่าให้พวกเปลือกกระพี้หลอกลวงเอา “ได้หลักธรรมคือได้ธรรม” เข้าถึงใจคือเข้าถึงพุทธ” ขจัดกวาดอุปสรรค ตัดทิ้งรูปลักษณ์ วิ่งไปถึงไหนก็ยังคงต้อง “สั่งสมบุญบำเพ็ญตนเป็นหลัก” ดังนั้นจึงพูดว่า “กตัญญูรักพี่น้อง จงรักภักดีมีสัจจะ จริยธรรม ซื่อสัตย์สุจริตมีหิริโอตัปปะ” เพียงแปดคำที่ทุกคนท่องและนำไปปฏิบัตจนสำเร็จเป็น “ร่างวัชระที่ไม่เปื่อยนิรัดร์กาล” เป็นมหารัตนธรรม