ค้าขายไม่ซื่อตรง

วิญญาณบาปจากนรก

    กราบคารวะองค์มารดา กราบคารวะท่านพระโพธิสัตว์ที่เมตตาประทานป้ายอนุญาตให้ผมเข้ามาในสถานธรรม ผมคือวิญญาณบาปที่รับโทษอยู่ในนรกอันแสนทุกข์ทรมาน ผมมาที่นี่เพื่อจะเตือนสติชาวโลก โทษของผมจะได้ลดหย่อนลงบ้าง ผมเกิดในรัชสมัยเหวินจง (พ.ศ. 2394-2405) แห่งราชวงศ์ชิง บ้านผมอยู่ที่มณฑลฮกเกี้ยน ตั้งแต่เด็กพ่อแม่ผมก็มีฐานะดีมาก ผมจึงไม่รู้ถึงความยากลำบากในการหาเงิน เพราะปู่ย่าผมเป็นเจ้าของที่ดินผืนใหญ่ที่ร่ำรวยมาก แต่จิตใจคับแคบกับบ่าวไพร่บริวาร ตอนเด็กผมก็หลงเข้าใจว่าการกดขี่ข่มเหงทรมานพวกคนใช้เป็นลิงที่ถูกต้องชอบธรรม พ่อแม่ผมไม่เข้าใจเช่นกัน ท่านรู้แต่เรื่องการค้าขายหาเงินผมมีพี่น้องชายหญิงรวมห้าคน เนื่องจากผมเฉลียวฉลาดคล่องแคล่วพ่อแม่จึงรักผมมากเป็นพิเศษ ผมมักอยู์ใกลชิดท่านเพื่อฝึกหัดการค้าขาย ดังนั้นผมจึงรู้เรื่องการค้าขายว่าทำอย่างไร เนื่องจากพ่อแม่คิดแต่จะหาเงินท่าเดียว บางครั้งจึงใช้กลวิธีพลิกแพลงต่างๆ เพื่อให้กำไรมาก ผมแต่งงานตอนอายุ 17 ปี มีบุตรชายหญิงห้าคน พออายุ 24 ก็แยกครอบครัวไปอยู่ต่างหาก หลังจากแยกครอบครัวแล้วผมก็ใช้ความสามารถของหัวหน้าครอบครัวในการหาเงิน ผมเรียนรู้การค้าขายกับพ่อเม่มาแล้ว ดังนั้นผมจึงค้าขายได้กำไรไม่น้อยเพราะสินค้าที่ผมขายล้วนแต่ปนปลอมด้วยของคุณภาพต่ำ ฉะนั้นจึงสามารถทำกำไรได้อย่างงาม เนื่องจากผมไม่ทราบเรื่องบาปบุญคุณโทษ ดังนั้นการอบรมของพ่อแม่ผมจึงรับมาหมด พ่อแม่ผมก็ไม่ชอบการทำบุญให้ทาน ส่วนคุณปู่คุณย่าเป็นอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อผมสร้างฐานะได้แล้ว มีพระหรือแม่ชีมาบิณฑบาต ผมก็จะขับไล่ไปเพราะผมรู้สึกว่าการใส่บาตรเป็นการสิ้นเปลืองเปล่าๆ ทำไมพวกเขาจึงไมู่ร้จักทำมาหากินเองและผมไร้น้ำใจกับพวกคนใช้มาก ดังนั้นจึงมีหลายคนที่ทนอยู่กับผมไม่ได้ พยายามจะหลบหนีไปแต่ก็ถูกผมตามจับกลับมา แล้วควบคุมอย่างเข้มงวดยิ่งขึ้น ตั้งแต่อายุ 38 ปีกิจการค้าของผมก็เริ่มถดถอย เพราะลูกค้ารู้ว่าสินค้าของผมมีคุณภาพต่ำ ทำให้ผมเป็นทุกข์มาก ปรกติผมก็ชอบเรื่องสุรา นารี การพนัน ผมไม่ค่อยเอาใจใส่ลูกเมียเท่าไหร่นัก ต่อมาเนื่องจากกิจการค้าไม่ราบรื่น ผมจึงเริ่มสูบยาฝิ่น ยาฝิ่นต้องใช้เงินจำนวนมากจึงทำให้สิ้นเปลืองเงินไม่น้อย การค้าก็ยิ่งแย่ลงทุกวัน ในที่สุด ตอนอายุ 46 ปี ผมก็ตายเพราะความลำบากยากจน ครอบครัวของผมต้องลำบากเพราะผมแท้ๆ

     ผมถูกยมทูตนำไปที่ยมโลก เมื่อไปอยู่ตรงหน้ากระจกส่องบาป การกระทำทุกอย่างของผมก็ปรากฏออกมาจนหมด ความผิดบาปของผมมีมากเหลือเกิน เช่น กินอาหารอย่างฟุ่มเฟือย ชอบใส่เสื้อผ้าโก้หรู ตระหนี่ไม่รู้จักทำบุญให้ทาน แม้ว่าชาติก่อนๆ ผมจะได้เคยทำบุญ แต่ชาตินี้ผมไม่รู้จักบำเพ็ญ แม้จะเกิดในตระกลที่ร่ำรวยแต่ก็ไม่รู้จักขัดเกลาตน ซึ่งเป็นผลเสียกับตัวเอง ผมไม่ยอมใส่บาตรพระกับแม่ชีแต่กลับไปขับไล่เขา อันนี้เป็นบาปหนักมากผมคิดว่าคนชราไม่มีจิตวิญญาณ เมื่อใดสั้นลมปราณทุกอย่างก็สูญไปหมดพร้อมกับร่างกาย เพราะผมไม่ทราบหลักความจริงแห่งชีวิต ด้วยเหตุนี้จึงได้ทำความผิดอย่างต่อเนื่อง ปัจจุบันผมก็ยังรับโทษอยู่ที่แดนสอง ห้องถูกแช่อยู่ในนรกสระอาจม ซึ่งในนั้นมีทั้งขี้ทั้งเยี่ยว ทุกวันต้องลอย ๆ จม ๆ ที่บาปหนักก็จมลึกกว่าผมสารภาพบาปทุกวัน แต่ก็สายไปแล้ว เพราะตอนมีชีวิตผมใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเกินไป ชอบกินแต่ของดีๆ ใส่เสื้อผ้าดีๆ แต่ให้คนใช้ใส่เสื้อผ้าที่ขาด ๆ กินก็ไม่อิ่ม ส่วนผมกินล้วนแต่อาหารเลิศรสผมเข้าใจว่าแต่ละคนเกิดมาแตกต่างกัน ผมถูกกำหนดให้เกิดมาสุขสบาย เหตุนี้ผมจึงได้สร้างบาปกรรมไว้มาก วันหลังผมยังจะต้องไปรับโทษที่นรกอดอยากอีก ผมต้องแช่ตัวอยู่ในนรกอาจมมา 20 ปีแล้ว เนื้อตัวผมเปื่อยยุ่ยไปหมด ทุกข์ทรมานเหลือเกิน แต่ก็ไม่มีทางหลุดพ้นไปเสียที เพราะลูกหลานผมไม่ได้บำเพ็ญธรรม พวกเขาไม่ได้รับการอบรม จึงเป็นคนอกตัญญูเช่นกัน เพราะผมสูบยาฝิ่นจึงทำให้ครอบครัวผมต้องลำบากยากจนทำให้ลูกเมียต้องระเหเร่ร่อนพวกเขาต่างเกลียดผม จึงไม่มีใครเอาธูปมาไหว้ผม ผมเลยไร้บุญกุศลแม้แต่นิดเดียว ปัจจุบันผมยังต้องรับโทษอยู่ที่นรก ด้วยผมได้สำนึกผิดจึงได้รับป้ายอนุญาตให้มาที่นี่ เนื่องจากนรกเป็นสิ่งที่ตาเนื้อของปุถุชนทั่วไปไม่สามารถมองเห็น ทุกคนจึงไม่เชื่อเหมือนผมที่คิดว่าตายแล้วก็จบสิ้นทุกอย่าง ไม่สนใจว่าทำดีหรือชั่ว ต่อเมื่อตายแล้วถึงได้รู้ แต่ก็สายไปแล้ว ผมไม่เคยคิดเซ่นไหว้บรรพบุรุษดังนั้นตอนนี้ผมจึงลำบากมาก ผมละอายใจที่จะขอร้องให้ทุกท่านสร้างกุศลให้ผม แต่ถ้าได้เอาเรื่องราวของผมลงในหนังสือจะทำให้ผมออกจากอบายภูมิได้เร็วขึ้น ผมเคยเกิดเป็นสัตว์ต่าง ๆ มาแล้วเพราะผมได้สร้างบาปกรรมไว้มาก ดังนั้นผมยังจะต้องเสวยทุกขเวทนาอีกมาก ก็หวังเพียงจะอาศัยกุศลเล็กน้อยนี้ให้โทษเบาบางลงบ้าง

     ผมขอเตือนทุกท่าน อย่าได้เข้าใจว่าคนเราไม่มีจิตวิญญูาณอย่าได้คิดว่าคนเราเกิดมาแล้วก็จะต้องเสพสุข แล้วทำตามใจชอบโดยที่ไม่รู้ว่าทุกวันตนเองกำลังทำอะไรอยู่ ทุกวันต้องยุ่งอยู่กับงานเพื่ออาหารสามมื้อ เพื่อหาเงินไว้ให้บุตรหลาน แต่ตนเองไม่มีโอกาสได้ใช้เลย เนื่องจากผมไม่ทราบว่าเมื่อตายแล้วจิตวิญญาณจะต้องไปเผชิญหน้ากับโลกอีกโลกหนึ่ง จึงได้ค้าขายไม่ซื่อตรง ผมทำผิดต่อผู้คนมากมาย ผมเคยเกิดเป็น โค ม้า และลา เพื่อช่วยเขาขนของหนัก เป็นการชดใช้หนี้แก่มหาชน และเคยเกิดเป็นสุนัข เฝ้าบ้านให้คนเขา ปัจจุบันยังต้องรับโทษอยู่ที่นอกแดนสอง ผมตายมาตั้งนานแล้ว ไม่เคยสบายเลยแม้แต่วันเดียว ทุกวันต้องถูกลงโทษทรมานอยู่ที่นรก ได้แต่ใช้น้ำตาล้างหน้า แต่ก็ไร้ประโยชน์ ขอให้ทุกท่านไม่ว่าจะมีฐานะดีหรือไม่ จะต้องรู้จักทำความดีสร้างกุศล ยิ่งขณะนี้เป็นยุคโปรดสัตว์สามภพ ก็ยิ่งจะต้องอำนวยความสะดวกเพื่อฉุดช่วยเวไนยสัตว์ที่น่าสงสารให้มากยิ่งขึ้น เพราะทุกท่านก็มีบรรพบุรุษและผู้มีบุญสัมพันธ์กับท่าน ขอให้ทุกท่านจงจำให้ขึ้นใจขอให้ทุกท่านไม่ว่าจะได้บำเพ็ญธรรมหรือไม่ อย่าได้ลืมว่าตนเองอยู่ในโลกแห่งความจริง ยังมีความหมายอยู่ เมื่อท่านได้ก่อความผิดไปสักระยะหนึ่ง ฟ้าเบื้องบนก็ไม่สามารถจะปล่อยท่านไว้ผมเป็นบทเรียนของความผิดพลาดอย่างหนึ่ง ที่ได้ทำความผิดชนิดไม่อาจเอาน้ำมาล้างให้สะอาดได้ เว้นแต่จะใช้บุญกุศลมาลบล้างเท่านั้น ผมมาพูดในวันนี้ ถ้าสามารถปลุกให้คนตื่นได้ยิ่งมากเท่าไหร่โทษของผมก็จะยิ่งลดลง ทุกวันนี้ผมต้องแช่อยู่ในนรกสระอาจมรู้สึกเจ็บใจตัวเองว่า ชั่วเวลาสั้น ๆ เพียงไม่กี่สิบปี ทำไมจึงไม่รู้จักทำความดีสร้างกุศล แม้จะมีหนังสือธรรมะให้ศึกษา แต่ผมคิดว่าในโลกนี้ไม่มีบุคคลเหล่านั้น ผมเข้าใจว่าประวัติศาสตร์ล้วนแต่เป็นนิทานที่คนแต่งขึ้น ผมไม่ทราบเลยว่าเป็นเรื่องที่มีอยู่จริง

     ปัจจุบันมีหนุ่มสาวจำนวนมากที่นิยมรักร่วมเพศ วันหน้าเมื่อพวกเขาตายลง จะยิ่งน่าเวทนา ตอนนี้หลายคนได้หายหน้าไปแล้วมีวิญญาณผีจำนวนมากในยมโลก ได้นำป้ายอนุญาตออกมาทวงหนีเป็นหนี้เขายอมมีวันหนึ่งจะต้องถูกทวงหนี้คืน แม้ท่านจะได้รับวิถีธรรมแล้ว อาจารย์จี้กงจะสามารถช่วยแบกรับแทนพวกท่านได้เท่าไหร่? ทุกท่านต้องคิดให้ถี่ถ้วน ญาติมิตรของตนเองยังไม่ได้ฉุดช่วย ต้องรีบไปฉุดซ่วยให้พวกเขาขึ้นฝั่ง มิเช่นนั้นวันใดที่มัจจุราซมาถึง เขาก็จะต้องจากโลกนี้ไปอย่างทันทีทันใด ท่านคิดว่าเขาจะมีซีวิตยืนยาวนักหรือ เขาจะต้องถูกเจ้ากรรมนายเวรทวงเอาชีวิตกลับใปวันยังค่ำ แม้ว่าผมจะรู้มาไม่น้อย แต่ที่สามารถพูดได้มีจำกัดความยากดีมีจนของแต่ละคนได้ถูกกำหนดไว้แล้ว เว้นแต่จะได้สร้างสมบุญกุศลมาเปลี่ยนดวงชะตาของตนให้ดีขึ้น มิเช่นนั้นก็ยากที่จะหนีพ้นกฎแห่งกรรม แม้ผมจะไร้บุญกุศล แต่ผมก็มีดวงจิตที่ดีงาม ผมรู้ซึ้งถึงความจริงแห่งชีวิตแล้ว เพราะผมไม่มีกายเนื้อวันนี้จึงต้องอาศัยการเข้าทรงมาพูด ขอให้นักอุตสาหกรรม(เจ้าของโรงงาน) และคนที่มีฐานะดีทั้งหลายอย่าได้เหมือนผมที่มีเงินแล้วไม่รู้จักทำบุญให้ทาน และไม่รู้จักสร้างกุศลที่ไม่ออกนามเอาแต่สะสมเงินทอง ซึ่งวันหนึ่งจะต้องประสบภัยเพราะเงินทองเพราะผมหวังแต่จะเสพสุข บัดนี้จึงต้องแช่อยู่ในสระอาจม เพราะผมเหยียดหยามคนอื่น ไม่เคารพนับถือคนอื่น ผมคิดว่าคนใช้ล้วนแต่เป็นคนชั้นต่ำ จึงเฆี่ยนตีทรมานพวกเขาตามอำเภอใจ บัดนี้ผมจึงต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้

     ทุกคนเกิดมาจิตวิญญาณเสมอภาคกัน ตอนนี้ผมรู้ก็สายไปแล้ว ขอให้สาธุชนทุกท่าน จงใช้กายเนื้อที่ยังมีอยู่นี้บำเพ็ญธรรม(ปฏิบัติธรรม) อย่าได้ลืมปณิธานของตัวเอง รีบถือศีลกินเจแต่เนิ่น ๆ จัดตั้งนาวาธรรม (สถานธรรม) โปรดผู้คนให้มากยิ่งขึ้นตอนนี้ผมไม่ได้สบายขึ้น ผมยึดมั่นถือมั่นเกินไป ถ้าท่านไม่สามารถขจัดความยึดมั่นทิ้งไป วันหน้าก็ยังจะต้องตกนรก ก่อนที่ท่านจะทำอะไรจงคิดให้รอบคอบเสียก่อน ขอให้สาธุชนนำเรื่องราวของผมไปพิมพ์เป็นหนังสือแล้วแจกจ่ายให้ทั่ว เพื่อผู้อื่นจะได้รู้เรื่องบาปบุญคุณโทษมากขึ้น ผมไม่อยากพบกับพวกท่านที่นรก ใช่ว่าพวกท่านรับวิถีธรรมแต่ไม่ได้ปฏิบัติธรรมจะสามารถกลับสวรรค์ได้ บ่อยครั้งที่ผมพบเห็นบรรพบุรุษของผู้บำเพ็ญธรรม เดินร้องห่มร้องไห้ผ่านไปเพราะบุตรหลานของเขาไม่ได้บำเพ็ญ เขาจึงต้องกลับไปรับโทษอีกซึ่งทำให้จิตวิญญาณของเขายิ่งเพิ่มความปวดร้าว ทุกท่านอย่าหวังแต่จะให้บุตรหลานบำเพ็ญให้ท่านฝ่ายเดียว ท่านควรจะบำเพ็ญเองจนจิตวิญญาณบริสุทธิ์สมบูรณ์ถึงจะแน่นอนกว่า ขอให้ทุกท่านอย่าได้ลืมว่าตนเองมาจากที่ใด แล้วควรกลับที่ใด เวลาจำกัด เจ้าหน้าที่ยมโลกมาเร่งผมแล้ว ขอกราบลาก่อน