ยกเลิกประเพณีที่ไร้คุณธรรม

    ณ.เมืองสารนาถในประเทศอินเดียสมัยโบราณ มีประเพณีที่ไร้คุณธรรม ซึ่งชาวเมืองยึดถือปฏิบัติอยู่อย่างหนึ่ง กล่าวคือ หากผู้เป็นพ่อหรือหัวหน้าครัวมีอายุครบ 60 ปีแล้ว ก็จะได้รับมอบรองเท้าเก่า ๆ ขาด ๆ แล้วไปทำหน้าที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าประตูบ้าน

     ในเวลานั้นพี่น้องสองคน พ่อของพวกเขาอายุล่วงเลย 60 ปีไปแล้ว วันหนึ่งผู้เป็นพี่จึงสั่งน้องชายว่า “เธอจงไปเอารองเท้าเก่า ๆ คู่หนึ่งมาให้พ่อใส่ แล้วพาไปนั่งเฝ้าประตูเสียซิ ! ”

     น้องชายของเขาไม่พูดอะไร นอกจากเดินเข้าไปหยิบรองเท้าเก่ามาหนึ่งคู่ แต่ทว่าขณะเดียวกันก็ถือมีดใหญ่มาด้วย ไม่ทันที่พี่ชายจะถามไถ่ ผู้เป็นน้องจัดแจงเอารองเท้าเก่าวางซ้อนกัน แล้วใช้มีดสับลงอย่างแรง มีดที่คมกริบตัดรองเท้าออกเป็น 2 ซีก ! พี่ชาย เห็นน้องกระทำเช่นนั้นจึงเอะอะว่า

      “เธอตัดรองเท้าทำไม ?  ทำไมไม่เอาไปให้พ่อดี ๆ ล่ะ?”  น้องชายหันมาตอบว่า

      “ในบ้านเราเหลือรองเท้าเก่า ๆ อยู่คู่เดียว ถ้าไม่ตัดเก็บไว้ครึ่งหนึ่ง หากวันหน้ามีคนต้องใช้แล้วจะเอาที่ไหน?”  พี่ชายจึงย้อนถามว่า

      “เธอคิดว่าจะเอาให้ใครใช้อีกล่ะ ?”    น้องชายตอบว่า

      “อ้าว...แล้วตัวพี่ละ!...ไม่มีวันที่จะเก่ลงหรอกรึ? เมื่อเวลานั้นมาถึง ลูกชายของพี่ก็ต้องหารองเท้าเก่าๆมาให้พี่ใส่ แล้วพาไปนั่งเฝ้าประตูบ้านเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ฉันจึงแบ่งรองเท้าไว้ครึ่งคู่ เพื่อว่าวันข้างหน้าพี่จะได้ใช้ไงล่ะ”

พี่ชายถึงกับตกตะลึง ยืนงงอยู่พักใหญ่แล้วรำพึงว่า

      “ต่อไปภายหน้า ต้องถึงคราวฉันแล้วรึ?”    น้องชายสำทับว่า

      “ถ้าพี่ไม่ไปเฝ้าประตู แล้วใครเฝ้าล่ะ ! ”

ผู้เป็นพี่ชายได้แต่นิ่งเงียบ น้องชายจึงกล่าวว่า

      “ ประเพณีที่ไร้คุณธรรม อันเป็นการอกตัญญต่อพ่อแม่เช่นนี้ ไม่ควรเลยที่จะสืบทอดกันต่อไป”

     จากนั้นสองพี่น้องจึงพากันเดินทางเข้าวัง เพื่อชี้แจงและแจ้งเรื่องนี้ให้ท่านอัครเสนาบดีทราบ ต่อมาท่านอัครเสนาบดีได้นำความขึ้นกราบถวายบังคมทูลต่อพระเจ้าแผ่นดิน

     ไม่นานจึงมีพระราชโองการ ให้ยกเลิกประเพณีที่ไร้คุณธรรมนี้เสียโดยเด็ดขาด