พระชั่วถูกฟ้าผ่า

ปีศาจจิ้งจก

    ความจริงผมเป็นพระ ชื่อ เส้าเหอ แซ่จาง อายุ 39 ปี เป็นคนหังโจวยุคปลายราชวงศ์ถัง สมัยเป็นมนุษย์ เนื่องจากผมได้ฆ่าพระตายถึงได้กรรมสนองผมเช่นนี้ ตอนนี้ผมไม่มีวาสนาที่จะรับวิถีธรรมได้ผม เป็นคนมีเงิน แต่เย่อหยิ่งมากไม่มีใครอยู่ในสายตา ผมคิดว่ามีเงินก็สามารถซื้อทุกสิ่งทุกอย่าง ความจริงพ่อแม่ที่แท้ของผมเป็นคนยากจน ท่านจึงเอาผมไปขายให้กับคนอื่น พ่อแม่บุญธรรมเป็นคนบำเพ็ญธรรมชอบทำบุญให้ทาน เนื่องจากท่านไม่มีบุตรเลยจึงซื้อผมมาเลี้ยง แต่ผมไม่รักดี ไม่เอาถ่าน ทำให้พ่อแม่เสียใจมากไม่ช้าก็ถูกผมบีบคั้นจนเสียชีวิตทั้งคู่ แน่นอนนี่ย่อมมีเหตุที่มา ผมเป็นลูกอกตัญญู ผมบีบคั้นพ่อแม่จนตาย ผมไม่มีเสียใจเลย

     ตอนอายุ 18 ปี ผมแต่งงานมีลูก แต่ผมขับไล่ลูกเมียออกจากบ้าน ต่อมาผมไปบวชอยู่ที่วัด เดิมทีผมคิดว่าบริจาคเงินให้วัดจำนวนมาก อาจารย์คงจะเอาใจผมเป็นพิเศษ แต่ที่ไหนได้อาจารย์ไม่สนใจผมเลย พบผมทีไรได้แต่บอกผมว่าให้บำเพ็ญให้ดี ผมบาปหนา ข่มเหงอาจารย์ ฆ่าอาจารย์ ทำลายชื่อเสียงของอาจารย์โดยเที่ยวบอกกับคนว่าอาจารย์รับเงินของผม ภายหน้าจะให้ผมเป็นเจ้าอาวาส ผมเป็นคนเย่อหยิ่งยะโส อาจารย์เตือนผมว่าคนยะโสโอหังทีหลังจะต้องตกอบายภูมิ แต่ผมคิดว่าผมมีรากฐานมั่นคงบรรพบุรุษสร้างกุศลไว้มาก คาดไม่ถึงว่าตอนอายุ 39 ปี ผมได้ถูกฟ้าผ่าตาย

     ผมไปถึงยมโลก ต้องถูกลงโทษทัณฑ์จากนรกขุมต่างๆ จนทั่วท่านยมบาลบอกว่า ผมไม่มีโอกาสเกิดเป็นคนอีก ผมถูกลงโทษอยู่ในนรก ท่านพระโพธิสัตว์ได้มาโปรด แม้ผมจะรู้สำนึก แต่สายไปแล้วผมถูกลดตัวเป็นจิ้งจก ต้องเวียนเกิดเวียนตายอยู่ในร่างของจิ้งจกมาหลายร้อยปี ในสมัยราชวงศ์ซ้อง มีพระอาจารย์ท่านหนึ่ง ซึ่งก็คืออาจารย์ถ่ายทอดธรรมในวันนี้ ท่านมาชี้ทางสว่างแก่ผมว่า แม้จะอยู่ในร่างของสัตว์ก็ต้องรู้จักบำเพ็ญเพียร ตอนนั้นผมได้ฟังละอายจนฆ่าตัวตาย แม้ผมจะเป็นจิ้งจกตัวเล็กๆ แต่ก็รู้จักบำเพ็ญ ผมไม่มีกายเนื้อ (มนุษย์) เพื่อขัดเกลามาหลายร้อยปี ปัจจุบันต้องตกอยู่ในสภาพอันน่าเวทนา จะมีใครมาสงสารผม ปัจจุบันเป็นยุคโปรดสัตว์แม้ผมจะเป็นจิ้งจกตัวเล็ก ๆ แต่ผมรู้สำนึก รู้จักบำเพ็ญ ผมอยากขอให้คนที่มีบุญสัมพันธ์กับผมช่วยผมด้วย อย่าให้ผมต้องกลายเป็นเศษวิญญาณ ผมอยากบอกกับผู้บำเพ็ญธรรมว่า ใช่ว่ามีเงินเหม็นแค่นี้ก็สามารถซื้อตำแหน่งได้ ใช่ว่ามีวิชาความรู้ก็สามารถทำงานใหญ่ได้ ใช่ว่าตนเองเฉลียวฉลาดก็สามารถรู้แจ้งธรรมได้บรรลุธรรมได้ ทุกอย่างล้วนต้องตั้งใจบำเพ็ญขัดเกลาอย่างแท้จริง

     ท่านพระโพธิสัตว์ทรงเมตตานำผมเข้ามาในสถานธรรม เพื่อบอกกับทุกท่าน ให้ตั้งใจทำงานโปรดสัตว์ไม่ใช่ทำเล่นๆ บรรพชนของท่านสามารถได้รับอานิสงส์จากท่าน ถ้าท่านไม่รู้จักบำเพ็ญบาปกรรมมากมายที่ท่านสร้างไว้นับภพนับญาติไม่ถ้วน จะให้ใครมาฉุดช่วยท่าน จุดประสงค์สำคัญที่สุดในการบำเพ็ญก็คือ การขัดเกลากายใจ ฉุดช่วยสรรพสัตว์ให้มากที่สุด แม้ผมจะเป็นจิ้งจก แต่ผมก็อยากให้ทุกท่านบำเพ็ญให้ดี กรรมของผมจะได้ผ่อนหนักเป็นเบา ขอให้อาจารย์ถ่ายทอดธรรม ช่วยนำเรื่องราวของผมไปเปิดเผยด้วยเพื่อเป็นอุทาหรณ์เตือนสติแก่ชาวโลก แค่นี้ผมก็พอใจแล้วขอลาก่อน ขอบคุณ