บันทึกความศักดิ์สิทธิ์ ของหนังสือเทวราชโองการ

คนเราเกิดมาชาติหนึ่ง สิ่งสำคัญที่สุดคือจิตต้องมีหิริโอตตัปปะ เกิดเป็นคนอย่าหลอกตัวเอง จิตคือธรรมธรรมคือฟ้า ซื่อตรงต่อจิต ก็เสมือนซื่อตรงต่อฟ้า

อย่างไรจึงเรียกว่าซื่อตรงต่อฟ้า สร้างกุศลกรรมมุ่งสู่ธรรม ก็คือซื่อตรงต่อฟ้า

ผู้ซื่อตรงต่อฟ้า ฟ้าย่อมปราณี ฟ้าย่อมคุ้มครอง

ใครละเมิดฟ้า หลอกลวงฟ้า ฟ้าย่อมพิโรธ เคราะห์กรรมมาเยือน

หลักธรรมนี้เป็นสัจธรรม เป็นของเที่ยงแท้ ไม่มียกเว้น

ช่วงที่ข้าพเจ้าเป็นวัยรุ่น ความรู้ยังน้อย ธรรมไม่สันทัดถึงรู้ว่าทำดีก็คือเข้าหาฟ้า แต่ทำดีสร้างกุศล แล้วได้อะไร มีผลสนองอย่างไรยังเกิดความลังเลสงสัย บังเอิญได้หนังสือเทวราชโองการมาเล่มหนึ่ง ตั้งจิตอ่านแล้วจึงรู้ซึ้งถึงความดีไม่ทำไม่ได้ กุศลไม่สร้างยิ่งไม่ได้ เพราะเหตุใด เพราะว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ปลูกถั่วได้ถั่ว ปลูกงาก็ได้งามิมีผิดเพี้ยนการสร้างกุศลไม่มีอะไรดีกว่าการแนะนำผู้อื่นทำความดี แนะนำผู้อื่นสร้างความดี ไม่มีอะไรดีเท่ากำนัลหนังสือเทวราชโองการให้เขาเล่มหนึ่ง

ภรรยาข้าพเจ้านางเจียงสื้อ ปัจจุบันอายุ 50 ปี เป็นคนมีจิตเมตตาตั้งแต่เด็ก และเป็นคนศรัทธาต่อหนังสือเทวราชโองการด้วย เดือน 7 ของปีนี้เกิดโรคตาต้อทั้งคู่ เมื่อเกิดตาต้อก็ต้องทำการลอกตา

การลอกตานั้นเจ็บปวดยิ่งนัก ตาก็มองไม่เห็น นั่งนอนเดินเหินลำบากมาก ข้าวปลาอาหารทานไม่ค่อยได้ ข้าพเจ้าเห็นโรคตาของภรรยาเป็นโรคของร่างกาย ไม่ใช้ยาหยอดก็ใช้ยาล้าง ไม่ใช้ยาล้างก็ใช้ยากิน มีแต่ยาอย่างเดียวที่จะรักษาได้

เวลาผ่านไปสิบกว่าวัน การรักษาไม่ได้ผล ข้าพเจ้าทำอะไรไม่ถูกจนปัญญายิ่งนัก แต่ภรรยาข้าพเจ้าอยู่ในช่วงหมดหนทางกลับนึกถึงหนังสือเทวราชโองการขึ้นมา จึงสั่งลูกชายไปจุดธูปอธิษฐานต่อเทพเจ้าเตาว่า ถ้าสามารถช่วยรักษาโรคตาให้หาย จะถวายหนังสือเทวราชโองการ 100 เล่ม

คืนนั้น อาการปวดตาของภรรยาก็ทุเลา และนอนหลับสนิท วันรุ่งขึ้นแกะผ้าปิดตาออก อาการบวมทุเลาและมองเห็นชัดขึ้น สุดท้ายตาทั้งคู่ก็หายเป็นปกติ

อธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ความจริงก็ปรากฏให้เห็น

ข้าพเจ้าเป็นคนอำเภออันคิว ในมณฑลซันตง ปัจจุบันมาสอนหนังสืออยู่ที่อำเภอฟ่งเทียน ชีวิตการเป็นครูลำบากแสนเข็ญทุกคนย่อมทราบ

เมื่อใจมีกุศล ก็จงอย่าชักช้า ยิ่งบนบานต่อเทพเจ้าจะไม่ปฏิบัติตามย่อมไม่ได้ ฉะนั้น มีแต่ยิ่งประหยัดมัธยัสถ์และภรรยาเย็บปักถักร้อยให้มากยิ่งขึ้น สุดท้ายจึงสามารถรวบรวมเงินซื้อหนังสือมาแจกจ่ายแก่ท่านสุภาพชน และหวังว่าทุกท่านช่วยชักจูงชาวโลกมุ่งสู่กุศลกรรม

ชาวอำเภออันคิวหลี่ฉุนซี ซึ่งปัจจุบันอาศัยอยู่ที่ฟ่งเทียนเขียน ณ วันมงคล เดือน 8 สาธารณรัฐจีนปีที่ 8 (ค.ศ.1919)

เจิงหวุนชิน ชาวอำเภอสุยหนิง มณฑลเสฉวน ปัจจุบันอาศัยอยู่ในเขตเช่าญี่ปุ่นในเมืองเทียนสิน ปัจจุบันเปิดร้านอาหาร ซื่อสือชุนหนันฟั่นจวง

เนื่องจากกิจการค้าไม่สมปรารถนา วันแรม 13 ค่ำเดือน 4 ปี เกิงซึน สาธารณรัฐปีที่ 9 ข้าพเจ้าอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า จุดธูปนั่งสมาธิอธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้ทำงานประสพผลสำเร็จ จะถวายหนังสือเทวราชโองการ 100 เล่ม

วันแรม 14 ค่ำ สิ่งที่อธิษฐานนั้นสัมฤทธิ์ผล จึงขอพิมพ์หนังสือตอบแทนเทพเจ้า และเขียนข้อความนี้ยืนยันต่อสาธุชน